Ο ανθρωπισμός επικράτησε, τελικά, της αυστηρής εφαρμογής του ισλαμικού νόμου σε μια υπόθεση που είχε πυροδοτήσει έντονες αντιδράσεις νομικών και διεθνών οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πρόκειται για την περίπτωση του Αλιρεζά Μ., 37χρονου Ιρανού, ο οποίος καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών για λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Ο καταδικασθείς απαγχονίστηκε στα μέσα Οκτωβρίου, στη φυλακή της πόλης Μποζνούρ στο Βορειοανατολικό Ιράν, έμεινε κρεμασμένος επί 12 λεπτά στην αγχόνη και κηρύχθηκε νεκρός από τον γιατρό της φυλακής. Η σορός του μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο της πόλης, όπου όμως διαπιστώθηκε την επομένη ότι ο άνθρωπος εξακολουθούσε να αναπνέει. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου βρίσκεται σε κώμα.
Το πρωτοφανές περιστατικό προκάλεσε διαμάχη μεταξύ ιερωμένων και νομικών της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Η μία πλευρά υποστήριζε ότι η ποινή δεν εφαρμόστηκε πλήρως, επομένως ο καταδικασθείς πρέπει να οδηγηθεί ξανά στην αγχόνη, εφόσον τελικά επιζήσει, ενώ η άλλη πλευρά θεώρησε ότι μια παρόμοια εξέλιξη θα ήταν αντίθετη στο πνεύμα του ισλαμικού νόμου.
Τελικά, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μοσταφά Πουρμοχαμαντί, δήλωσε ότι «ο καταδικασμένος που επέζησε δεν θα εκτελεσθεί και πάλι», αφήνοντας να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο θα ήταν επιζήμιο για τη διεθνή εικόνα του Ιράν. Είχαν προηγηθεί εκκλήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλων οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα οι οποίες ζητούσαν να χαριστεί η ζωή του Αλιρεζά Μ. Ο νέος πρόεδρος του Ιράν, Χασάν Ροχανί, ακολουθεί μια πιο ανεκτική πολιτική σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σύγκριση με τον προκάτοχό του Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ. Στο πλαίσιο μιας εκστρατείας γοητείας προς τη Δύση, προχώρησε πρόσφατα στην απελευθέρωση αρκετών πολιτικών κρατουμένων.
Υπέρ της απονομής χάριτος στον καταδικασθέντα είχε ταχθεί, μία ημέρα νωρίτερα, και ο επικεφαλής της ιρανικής Δικαιοσύνης, αγιατολάχ Σαντέκ Λαριτζανί. Σύμφωνα με το ιρανικό Σύνταγμα, η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική εξουσία.
Η θανατική ποινή προβλέπεται στο Ιράν για εννέα κακουργήματα: φόνος, βιασμός, κακοποίηση παιδιών, λαθρεμπόριο ναρκωτικών μεγάλης κλίμακας, ένοπλη ληστεία, απαγωγή, τρομοκρατία, προδοσία και σοδομισμός. Μαζί με την Κίνα, το Ιράκ, τη Σαουδική Αραβία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ιράν συγκαταλέγεται στις χώρες που πραγματοποιούν τις περισσότερες εκτελέσεις κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, το 2011 πραγματοποιήθηκαν 360 εκτελέσεις και ανακοινώθηκαν 156 θανατικές καταδίκες στο Ιράν, εκ των οποίων τα τρία τέταρτα αφορούσαν διακίνηση ναρκωτικών σε μεγάλη κλίμακα.
Η Διεθνής Αμνηστία πρωτοστατεί στην κινητοποίηση για την κατάργηση της θανατικής ποινής σε όλο τον κόσμο, επισημαίνοντας ότι η εφαρμογή της δεν οδήγησε πουθενά σε μείωση των ποσοστών εγκληματικότητας και ότι συχνά κόμματα και πολιτικοί υποκύπτουν στον πειρασμό να προσφύγουν σε αυτήν για να ικανοποιήσουν το λαϊκό αίσθημα της στιγμής για την εφαρμογή «του νόμου και της τάξης». Από τα 195 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, τα 147 έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή, είτε διά νόμου (τα 100 από αυτά) είτε στην πράξη.
Πρόκειται για την περίπτωση του Αλιρεζά Μ., 37χρονου Ιρανού, ο οποίος καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών για λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Ο καταδικασθείς απαγχονίστηκε στα μέσα Οκτωβρίου, στη φυλακή της πόλης Μποζνούρ στο Βορειοανατολικό Ιράν, έμεινε κρεμασμένος επί 12 λεπτά στην αγχόνη και κηρύχθηκε νεκρός από τον γιατρό της φυλακής. Η σορός του μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο της πόλης, όπου όμως διαπιστώθηκε την επομένη ότι ο άνθρωπος εξακολουθούσε να αναπνέει. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου βρίσκεται σε κώμα.
Το πρωτοφανές περιστατικό προκάλεσε διαμάχη μεταξύ ιερωμένων και νομικών της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Η μία πλευρά υποστήριζε ότι η ποινή δεν εφαρμόστηκε πλήρως, επομένως ο καταδικασθείς πρέπει να οδηγηθεί ξανά στην αγχόνη, εφόσον τελικά επιζήσει, ενώ η άλλη πλευρά θεώρησε ότι μια παρόμοια εξέλιξη θα ήταν αντίθετη στο πνεύμα του ισλαμικού νόμου.
Τελικά, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μοσταφά Πουρμοχαμαντί, δήλωσε ότι «ο καταδικασμένος που επέζησε δεν θα εκτελεσθεί και πάλι», αφήνοντας να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο θα ήταν επιζήμιο για τη διεθνή εικόνα του Ιράν. Είχαν προηγηθεί εκκλήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλων οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα οι οποίες ζητούσαν να χαριστεί η ζωή του Αλιρεζά Μ. Ο νέος πρόεδρος του Ιράν, Χασάν Ροχανί, ακολουθεί μια πιο ανεκτική πολιτική σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σύγκριση με τον προκάτοχό του Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ. Στο πλαίσιο μιας εκστρατείας γοητείας προς τη Δύση, προχώρησε πρόσφατα στην απελευθέρωση αρκετών πολιτικών κρατουμένων.
Υπέρ της απονομής χάριτος στον καταδικασθέντα είχε ταχθεί, μία ημέρα νωρίτερα, και ο επικεφαλής της ιρανικής Δικαιοσύνης, αγιατολάχ Σαντέκ Λαριτζανί. Σύμφωνα με το ιρανικό Σύνταγμα, η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική εξουσία.
Η θανατική ποινή προβλέπεται στο Ιράν για εννέα κακουργήματα: φόνος, βιασμός, κακοποίηση παιδιών, λαθρεμπόριο ναρκωτικών μεγάλης κλίμακας, ένοπλη ληστεία, απαγωγή, τρομοκρατία, προδοσία και σοδομισμός. Μαζί με την Κίνα, το Ιράκ, τη Σαουδική Αραβία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ιράν συγκαταλέγεται στις χώρες που πραγματοποιούν τις περισσότερες εκτελέσεις κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, το 2011 πραγματοποιήθηκαν 360 εκτελέσεις και ανακοινώθηκαν 156 θανατικές καταδίκες στο Ιράν, εκ των οποίων τα τρία τέταρτα αφορούσαν διακίνηση ναρκωτικών σε μεγάλη κλίμακα.
Η Διεθνής Αμνηστία πρωτοστατεί στην κινητοποίηση για την κατάργηση της θανατικής ποινής σε όλο τον κόσμο, επισημαίνοντας ότι η εφαρμογή της δεν οδήγησε πουθενά σε μείωση των ποσοστών εγκληματικότητας και ότι συχνά κόμματα και πολιτικοί υποκύπτουν στον πειρασμό να προσφύγουν σε αυτήν για να ικανοποιήσουν το λαϊκό αίσθημα της στιγμής για την εφαρμογή «του νόμου και της τάξης». Από τα 195 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, τα 147 έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή, είτε διά νόμου (τα 100 από αυτά) είτε στην πράξη.
Πηγή: http://www.kathimerini.com.cy
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΔΩ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου