Η ανακάλυψη έγινε στην περιοχή Καλγκουρλι στη δυτική Αυστραλία, όπου το 1800 είχαν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα χρυσού.
Τα δέντρα ευκαλύπτου λειτουργούν σαν υδραυλικές αντλίες. Οι ρίζες τους εισχωρούν σε βάθος δεκάδων μέτρων στο έδαφος και ρουφούν νερό που περιέχει ίχνη χρυσού.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα δέντρα μπορούν να απορροφήσουν σωματίδια χρυσού ακόμα και σε βάθη 30 μέτρων. Επειδή ο χρυσός είναι τοξικός για τα δέντρα, απομακρύνεται μέσω των φύλλων που πέφτουν στο έδαφος.
Τα ψήγματα χρυσού είναι πολύ μικρά για να φανούν με γυμνό μάτι και οι επιστήμονες προειδοποιούν τους επίδοξους κυνηγούς χρυσού ότι για να φτιάξουν μια βέρα θα πρέπει να καταστρέψουν 500 δέντρα.
Ωστόσο, οι ερευνητές κατάφεραν να τα ανιχνεύσουν με τη χρήση ενός τύπου ακτινών Χ που εντοπίζει ίχνη σε μέταλλα και ορυκτά.
Όπως τονίζουν, η πραγματική αξία της έρευνας έγκειται στο ότι η ανίχνευση ψηγμάτων στα φύλλα των δέντρων θα μπορούσε να βελτιώσει τις ερευνητικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό χρυσού, μειώνοντας τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις.
Οι ανακαλύψεις νέων κοιτασμάτων χρυσού μειώθηκαν κατά 50% την περασμένη δεκαετία, ενώ και εκείνα που εντοπίζονται δεν έχουν τόσο καλή ποιότητα, γεγονός που έχει εκτοξεύσει τις τιμές του μετάλλου στα ύψη.
Το 2011 το Αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο ανακοίνωσε ότι τα φυσικά αποθέματα χρυσού παγκοσμίως περιορίζονται σε 51.000 τόνους.
Το 60% του χρυσού που εξορύσσεται χρησιμοποιείται για την παραγωγή κοσμημάτων, ωστόσο το μέταλλο χρησιμοποιείται επίσης στην ιατρική τεχνολογία και αποτελεί βασικό συστατικό ηλεκτρονικών συσκευών.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε Nature Communications, επισημαίνει πως είναι η πρώτη φορά που ψήγματα χρυσού εντοπίστηκαν να έχουν ενσωματωθεί με φυσικό τρόπο σε έναν ζωντανό οργανισμό.
Πηγή: http://www.econews.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου