Ο γιος της Brooke και του Shaun Simons γεννήθηκε τέσσερις μήνες πρόωρος και οι γιατροί του έδιναν μόνο 10% πιθανότητες επιβίωσης.
Μάλιστα, είχαν πει στους γονείς του ότι ακόμη κι αν κατάφερνε να ζήσει, το πιο πιθανό ήταν να υποφέρει από μακροπρόθεσμες επιπλοκές στην υγεία του.
Ο μικρός Jack γεννήθηκε στις 24 εβδομάδες της κύησης και ζύγιζε μόλις 708 γραμμάρια!
Ήταν ένας δύσκολος χρόνος και για τους τρεις τους, όμως ο Jack κατάφερε τελικά να βγει νικητής στη μάχη, και έσβησε το πρώτο κεράκι στην τούρτα του!
«Το να γεννήσω ένα μωρό ενώ δεν ήταν η κατάλληλη ώρα, ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να κάνω ποτέ. Για τις περισσότερες μανάδες ο πόνος που βιώνουν κατά τη διάρκεια του τοκετού μειώνεται όταν κρατούν στην αγκαλιά τους το μωρό τους. Εγώ έπρεπε να το κάνω, ενώ υπήρχαν 90% πιθανότητες να κρατήσω ένα άψυχο κορμάκι στα χέρια μου» είπε στη Daily Mail η νεαρή μητέρα.
«Εκείνη τη στιγμή δε γνώριζα, ούτε μπορούσα να καταλάβω, πώς και πόσο οι ζωές μας θα άλλαζαν με τέτοιο τρόπο, που ποτέ δε φανταζόμασταν» πρόσθεσε.
«Μετά από τέσσερις ημέρες που προσπαθούσαμε να κρατήσουμε το μωρό μέσα μου, μπήκα στην αίθουσα τοκετού, ο οποίος διήρκεσε 19 ώρες. Κανείς δε μπορούσε να μας πει γιατί συνέβαινε αυτό το πράγμα. Όταν γεννήθηκε ο Jack προλάβαμε μόνο να του ρίξουμε μια ματιά, όμως δεν μας άφησαν να τον αγγίξουμε» είπε ακόμη.
Χρειάστηκε να περάσουν 4,5 εβδομάδες προκειμένου ο μικρούλης να ανακτήσει τις δυνάμεις του και να βγει από το μηχανικό αναπνευστήρα και να μπορέσουν οι γονείς του να τον κρατήσουν στην αγκαλιά τους για πρώτη φορά.
«Ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής μου. Ζύγιζε μόλις 900 γραμμάρια. Η αγκαλιά αυτή όμως δεν ήταν σημαντική μόνο για εμάς, αλλά και για τα μωράκια που γεννιούνται πρόωρα, καθώς τα βοηθά να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους και να καταπολεμήσουν τις λοιμώξεις. Η ζωή μέσα σε μια εντατική μονάδας θεραπείας νεογνών είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Ο συνεχής θόρυβος από τις μηχανές, άγνωστη ιατρική ορολογία να βγαίνει από τα στόματα των γιατρών και των νοσοκόμων... όμως σχεδόν καμία άχνα από τα μωρά. Ο οργανισμός τους δεν ήταν καν σε θέση να κλάψει» συνέχισε.
Ο Jack έμεινε 4,5 μήνες στην μονάδα κατά τη διάρκεια των οποίων υπέφερε μεταξύ άλλων από χρόνια πάθηση των πνευμόνων, ανοιχτό πόρο στην καρδιά (PDA), υπεργλυκαιμία και σημαιψία.
Υποβλήθηκε σε πολλές εξετάσεις, μεταγγίσεις αίματος, έκανε πολλές ενέσεις και πήρε πολλά αντιβιοτικά.
«Παραμείναμε θετικοί καθόλη τη διάρκεια της περιπέτειάς του. Μαζί με την υποστήριξη των φίλων και της οικογένειάς μας καταφέραμε να μείνουμε δυνατοί» είπε.
Ο Jack πήγε στο σπίτι του 3 εβδομάδες νωρίτερα από το αναμενόμενο.
Σήμερα είναι ένα υγιέστατο παιδάκι που χαίρεται τη ζωή του.
Οι γονείς του νιώθουν τεράστια ευγνωμοσύνη για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου Luton and Dunstable. Για το λόγο αυτό δημιούργησαν ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα (Justgiving.com) το οποίο μέσα σε 24 ώρες από την επιστροφή του Jack στο σπίτι είχε συγκεντρώσει 8.000 λίρες Αγγλίας.
Σήμερα το συνολικό ποσό πλησιάζει τις 20.000 λίρες. Τα χρήματα θα δοθούν στο νοσοκομείο, προκειμένου να αναπτυχθεί η πτέρυγα εντατικής θεραπείας νεογνών.
Ο μικρός Jack γεννήθηκε στις 24 εβδομάδες της κύησης και ζύγιζε μόλις 708 γραμμάρια!
Ήταν ένας δύσκολος χρόνος και για τους τρεις τους, όμως ο Jack κατάφερε τελικά να βγει νικητής στη μάχη, και έσβησε το πρώτο κεράκι στην τούρτα του!
«Το να γεννήσω ένα μωρό ενώ δεν ήταν η κατάλληλη ώρα, ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να κάνω ποτέ. Για τις περισσότερες μανάδες ο πόνος που βιώνουν κατά τη διάρκεια του τοκετού μειώνεται όταν κρατούν στην αγκαλιά τους το μωρό τους. Εγώ έπρεπε να το κάνω, ενώ υπήρχαν 90% πιθανότητες να κρατήσω ένα άψυχο κορμάκι στα χέρια μου» είπε στη Daily Mail η νεαρή μητέρα.
«Εκείνη τη στιγμή δε γνώριζα, ούτε μπορούσα να καταλάβω, πώς και πόσο οι ζωές μας θα άλλαζαν με τέτοιο τρόπο, που ποτέ δε φανταζόμασταν» πρόσθεσε.
«Μετά από τέσσερις ημέρες που προσπαθούσαμε να κρατήσουμε το μωρό μέσα μου, μπήκα στην αίθουσα τοκετού, ο οποίος διήρκεσε 19 ώρες. Κανείς δε μπορούσε να μας πει γιατί συνέβαινε αυτό το πράγμα. Όταν γεννήθηκε ο Jack προλάβαμε μόνο να του ρίξουμε μια ματιά, όμως δεν μας άφησαν να τον αγγίξουμε» είπε ακόμη.
Χρειάστηκε να περάσουν 4,5 εβδομάδες προκειμένου ο μικρούλης να ανακτήσει τις δυνάμεις του και να βγει από το μηχανικό αναπνευστήρα και να μπορέσουν οι γονείς του να τον κρατήσουν στην αγκαλιά τους για πρώτη φορά.
«Ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής μου. Ζύγιζε μόλις 900 γραμμάρια. Η αγκαλιά αυτή όμως δεν ήταν σημαντική μόνο για εμάς, αλλά και για τα μωράκια που γεννιούνται πρόωρα, καθώς τα βοηθά να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους και να καταπολεμήσουν τις λοιμώξεις. Η ζωή μέσα σε μια εντατική μονάδας θεραπείας νεογνών είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Ο συνεχής θόρυβος από τις μηχανές, άγνωστη ιατρική ορολογία να βγαίνει από τα στόματα των γιατρών και των νοσοκόμων... όμως σχεδόν καμία άχνα από τα μωρά. Ο οργανισμός τους δεν ήταν καν σε θέση να κλάψει» συνέχισε.
Ο Jack έμεινε 4,5 μήνες στην μονάδα κατά τη διάρκεια των οποίων υπέφερε μεταξύ άλλων από χρόνια πάθηση των πνευμόνων, ανοιχτό πόρο στην καρδιά (PDA), υπεργλυκαιμία και σημαιψία.
Υποβλήθηκε σε πολλές εξετάσεις, μεταγγίσεις αίματος, έκανε πολλές ενέσεις και πήρε πολλά αντιβιοτικά.
«Παραμείναμε θετικοί καθόλη τη διάρκεια της περιπέτειάς του. Μαζί με την υποστήριξη των φίλων και της οικογένειάς μας καταφέραμε να μείνουμε δυνατοί» είπε.
Ο Jack πήγε στο σπίτι του 3 εβδομάδες νωρίτερα από το αναμενόμενο.
Σήμερα είναι ένα υγιέστατο παιδάκι που χαίρεται τη ζωή του.
Οι γονείς του νιώθουν τεράστια ευγνωμοσύνη για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου Luton and Dunstable. Για το λόγο αυτό δημιούργησαν ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα (Justgiving.com) το οποίο μέσα σε 24 ώρες από την επιστροφή του Jack στο σπίτι είχε συγκεντρώσει 8.000 λίρες Αγγλίας.
Σήμερα το συνολικό ποσό πλησιάζει τις 20.000 λίρες. Τα χρήματα θα δοθούν στο νοσοκομείο, προκειμένου να αναπτυχθεί η πτέρυγα εντατικής θεραπείας νεογνών.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου