Ο Αζάια είναι ο καλύτερος μαθητής της τάξης του. Και άξιζε να είναι σημαιοφόρος. Η μεγαλύτερη "νίκη" του, όμως, είναι η φιλία του Γιάννη. Κι ας μην είναι το χρώμα του δέρματός τους ίδιο...
Μέσα στη μιζέρια της κρίσης υπάρχει πάντα η Ελλάδα εκείνη που είναι αισιόδοξη, φιλόξενη, μεγαλόκαρδη. Που δε φοβάται το διαφορετικό. Που δεν έχει ίχνος σοβινισμού. Που σε κάθε παρέλαση, τιμά, σέβεται και χειροκροτά όποιον απέδειξε πως ήταν άξιος να κρατήσει την ελληνική σημαία. Έχουν χαθεί κάπου στη λήθη του παρελθόντος όλα αυτά. Παρέσυρε τα πάντα το τσουνάμι της κρίσης. Κι αν δεν το έκανε, υπήρξαν εκείνοι που το χρησιμοποίησαν προς όφελός τους.Όμως ένα ηλιόλουστο πρωινό, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, της εθνικής επετείου και του ΟΧΙ στους Ιταλούς, ένα 12χρονο ψηλόλιγνο αγόρι, ήρθε να θυμίσει αυτή την Ελλάδα, της φιλοξενίας και της αναγνώρισης. Της Ελλάδας που δεν ανέχεται τους ρατσιστές.
Με περηφάνια παρέλασε μαζί με άλλους πέντε συμμαθητές του από το 20ο δημοτικό σχολείο της Αθήνας (που βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα) στο Σύνταγμα, μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, κρατώντας στα χέρια του την ελληνική σημαία.
Με περηφάνια παρέλασε μαζί με άλλους πέντε συμμαθητές του από το 20ο δημοτικό σχολείο της Αθήνας (που βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα) στο Σύνταγμα, μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, κρατώντας στα χέρια του την ελληνική σημαία.
Source : http://showtime-cy.blogspot.com/
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου