Έτσι ενώ από το 1987 θεωρούνταν ότι έχει εκριζωθεί βρέθηκε στο προσκήνιο εξαιτίας κρουσμάτων της νόσου σε γειτονικές χώρες.
Σήμερα η ημέρα είναι αφιερωμένη παγκοσμίως κατά της λύσσας μια νόσου με θνητότητα σχεδόν 100% τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τα ζώα αφού δεν υπάρχει συνήθως αποτελεσματική θεραπεία μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου υγείας από πέρυσι τον Οκτώβριο εμφανίστηκαν εκ νέου κρούσματα λύσσας σε ζώα στην Ελλάδα γεγονός αναμενόμενο επιδημιολογικά, εφόσον προϋπήρχαν κρούσματα σε γειτονικές χώρες.
Βάσει των ίδιων στοιχείων μέχρι σήμερα, έχουν καταγραφεί στη Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα, 28 εργαστηριακά επιβεβαιωμένα κρούσματα λύσσας σε ζώα, κυρίως σε κόκκινες αλεπούδες , σε σκύλους και σε μία γάτα ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει παρουσιαστεί κρούσμα λύσσας σε άνθρωπο.
Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος προστασίας από τη λύσσα είναι η πρόληψη, η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων :
την αποφυγή της έκθεσης στα δαγκώματα των ζώων (αποφυγή επαφής με τα αδέσποτα ζώα) τον εμβολιασμό ζώων συντροφιάς, την άμεση και σωστή φροντίδα του τραύματος καθώς και την αναζήτηση ιατρικής βοήθειας, για ενδεχόμενη προφυλακτική αγωγή.
Όπως υποστηρίζουν τα μέλη της Ελληνικής Κτηνιατρικής Υπηρεσίας ''ο ιός της λύσσας προκαλεί σοβαρή νευρική νόσο, η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί είναι 100% θανατηφόρος μετά την έναρξη των κλινικών συμπτωμάτων. Αντίθετα, είναι 100% ιάσιμη εφόσον ο ασθενής ξεκινήσει άμεσα αντιλυσσική αγωγή. Η αντιλυσσική αγωγή περιλαμβάνει εμβολιασμό σε τρεις δόσεις εντός ενός μήνα και κατά περίπτωση, τη χορήγηση αντιλυσσικού ορού».
Σε ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με ύποπτα άγρια η οικόσιτα ζώα, σε περιοχές όπου η λύσσα είναι συχνή, όπως κτηνιάτρους και κυνηγούς, οι ειδικοί συνιστούν προληπτικό εμβολιασμό.
Το πρόβλημα εντοπίζεται συχνότερα σε αδέσποτα ζώα και σε αγροτικές ή ημιαστικές περιοχές όπου τα οικόσιτα ζώα είναι πιθανότερο να έρθουν σε επαφή με άγρια σαρκοφάγα.
πρόληψη και συμπτώματα
«Μοναδικό αποτελεσματικό μέσο πρόληψης της λύσσας αποτελεί ο εμβολιασμός των οικόσιτων, αλλά και των αδέσποτων ζώων»
Το προσβεβλημένο οικόσιτο ζώο μπορεί να αναγνωριστεί σχετικά εύκολα διότι:
Aλλάζει συμπεριφορά καθώς αποφεύγει τον άνθρωπο
Κρύβεται σε σκοτεινά μέρη
Γαυγίζει χωρίς λόγο
Ερεθίζεται εύκολα από το φως ή το θόρυβο
Δεν έχει όρεξη για φαγητό
Παρουσιάζει αστάθεια και επιτίθεται συχνά χωρίς να υπάρχει λόγος
Η όψη του είναι σχετικά άγρια ενώ παρουσιάζει ασυνήθη σιελόρροια
Αν ένας άνθρωπος δαγκωθεί από σκύλο ή γάτα ύποπτο για λύσσα συνίσταται η σύλληψη του ζώου και η παρακολούθηση του για διάστημα τουλάχιστον 30 ημερών.
Εάν το ζώο δεν εκδηλώσει νόσο δεν υπάρχει λόγος έναρξης αντιλυσσικής θεραπείας στον άνθρωπο. Ζώα που έχουν εμβολιαστεί κατά της λύσσας έχουν ελάχιστες πιθανότητες να μεταδώσουν τον ιό.
Στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική καταγράφονται κρούσματα κυρίως σε ζώα και πολύ σπάνια σε ανθρώπους. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από λύσσα, κυρίως στην Ινδία και την Αφρική.
Στην Ευρώπη, κάθε χρόνο καταγράφονται και επιβεβαιώνονται εργαστηριακά περίπου 6.000 κρούσματα σε ζώα (κυρίως άγρια σαρκοφάγα), ενώ 8 με 10 άνθρωποι πεθαίνουν από λύσσα. Όλα τα περιστατικά που αναφέρονται σε ανθρώπους διαπιστώθηκαν σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Τέλος, περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν αντιλυσσική αγωγή μετά από την έκθεσή τους σε ζώο ύποπτο για λύσσα.
Πηγή: http://iatropedia.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου