Όταν μια προσπάθεια επανασύνδεσης της αδερφής και του γαμπρού της, μετατράπηκε εν ριπή οφθαλμού σε μια ασύλληπτη οικογενειακή τραγωδία... «Ήμασταν στο σπίτι με τον πεθερό της Γεωργίας, τη μητέρα μου, τον Παντελή και τα παιδιά μας . Τότε η Γεωργία και ο Παντελής άρχισαν τη συζήτηση. Αυτός ήθελε να τα βρουν ξανά, να του δώσει άλλη μια ευκαιρία. Η αδερφή μου είπε «όχι».
Εγώ απομακρύνθηκα, δεν ήθελα να επέμβω. Ήταν κάτι που αφορούσε τους ίδιους. Τα παιδιά τους άκουσαν να μαλώνουν και έκλαιγαν. Έκλαιγε και η αδερφή μου. Στο σπίτι είχε φτάσει και η γιαγιά του Παντελή και η μητέρα του. «Γεωργία μου, να μου πεις αύριο πάλι αν αλλάξει κάτι, να τα ξαναβρείς με το σύζυγό σου», της είπε. Η Γεωργία κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Έφυγαν, και μείναμε στο σπίτι μαζί με τα παιδιά.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά από τη στιγμή που έφυγε με τη μητέρα του, και ο Παντελής επέστρεψε στο σπίτι. Δεν τον πήρε κανείς χαμπάρι, πρέπει να ήρθε από τα πίσω στενά. Ούτε οι γείτονες τον είδαν, όταν έμπαινε στο σπίτι. Όταν τον είδαμε να μπαίνει με ένα όπλο στο χέρι, μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Τι να του πεις εκείνη την ώρα, με τέσσερα μωρά να βρίσκονται μπροστά; Προσπάθησα να τον αποτρέψω, να του πω «Παντελή, τι πας να κάνεις;».
Γύρισε το όπλο προς το μέρος μου και έπιασε την αδερφή μου από τα μαλλιά. Έπιασα το γιο μου από το χέρι και έτρεξα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν μπορούσα να βοηθήσω την αδερφή μου. Πώς να τη βοηθήσεις εκείνη τη στιγμή όταν ο άλλος κρατά το όπλο προς το μέρος σου και έχεις και τα παιδιά μαζί; Δεν θα με σκότωνε κι εμένα και τα παιδιά;
Κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου και ο άντρας μου κατέβηκε κάτω. Πριν συνειδητοποιήσω τι έγινε, είδα το μωρό να βγαίνει από το σπίτι φωνάζοντας «σκότωσε τη μάμα μου». Η 10χρονη κόρη της αδερφής μου, όπως αποδείχτηκε από τον τραυματισμό, έβαλε το χέρι της μπροστά για να προστατέψει τη μητέρα της.
Βγήκε έξω, με τα χέρια της γεμάτα με αίμα. Δεν μας είπε αν σκοτώθηκε ο μπαμπάς της, μας είπε για τη μαμά της. Τώρα δεν θα γνωρίσουν ούτε μητέρα, ούτε πατέρα… Ο Παντελής είχε πολλές καταγγελίες.
Το 2007, είχε μείνει και μέσα. Σε ένα παλαιότερο περιστατικό, τα παιδιά μου ήταν μπροστά και έβλεπαν τους αστυνομικούς να παίρνουν της αδερφής μου κατάθεση. Γραπτή κατάθεση. Αλλά δεν την είχε υπογράψει. Δεν της είπαν ότι ήταν αναγκαίο. Γιατί δεν την ενημέρωσαν; Αν της έλεγαν, θα υπόγραφε;. Γιατί να μην υπογράψει; Αν σου έλεγα δηλαδή κινδυνεύω, δεν θα το έγραφες εσύ που είσαι ο νόμος; Πού να ξέρει η ίδια τις διαδικασίες; Δεν ήταν δική τους δουλειά;
Όταν μια κοπέλα 26 χρονών σου λέει ότι φοβάται για τη ζωή της, του παίρνεις το όπλο και μετά του το ξαναδίνεις; Τα παιδιά μου δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα το σοκ. Είμαι εδώ στο σπίτι και δεν μπορώ να κοιμηθώ, ούτε τη νύχτα ούτε τη μέρα. Και όλα αυτά επειδή κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Και τώρα μας κοροϊδεύουν; Νομίζουν ότι το θέμα με την αδερφή μου θα κλείσει τόσο εύκολα…
Τώρα ό,τι κι αν πούμε, έχει τελειώσει. Και η Γεωργία και ο Παντελής είναι νεκροί. Δεν μπορώ να πάω κόντρα σε κάποιον, ούτε τα έχω με την οικογένεια του Παντελή. Το βρέφος το έχω εγώ, το 10χρονο κοριτσάκι είναι με την αδερφή του Παντελή και το 6χρονο αγόρι με τη μητέρα μου. Τώρα δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε…»
Πηγή: http://www.philenews.com
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου