Σωστή τακτική, πάθος, γρήγορες εναλλαγές της μπάλας, πρέσινγκ, όμορφες προσωπικές ενέργειες και κυρίως τρέξιμο.
Στο αργό σαν επιτάφιο, κυπριακό στυλ ποδοσφαίρου, η ομάδα του Πέτεφ έχει προτάξει ένα αθλητικό πρόσωπο με παίκτες που ανεβοκατεβαίνουν σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Άμα σ’ αυτό το στοιχείο προσθέσεις και την ποιότητα των παικτών της, τότε δεν έχεις παρά να πληρώσεις εισιτήριο για να παρακολουθήσεις έναν ενδιαφέρον αγώνα, υψηλού μάλιστα επιπέδου.
Η φετινή ΑΕΛ κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει, ούτε και αν θα πάρει το τιμημένο, ωστόσο μέχρι στιγμής δεν μπορεί κανείς να την κατηγορήσει για το ποδόσφαιρο που παίζει. Βέβαια όλα αυτά, δεν είναι ουρανοκατέβατα. Η ομάδα φέτος έχει υλικό, έχει όμως και προπονητή που ξέρει να το εκμεταλλεύεται.
Στο χθεσινό παιγνίδι ο Ερμής ήρθε να κλέψει το παιγνίδι. Σπάζοντας συνεχώς το ρυθμό, με τους Οκκά και Ενρίκε να πέφτουν συνεχώς στο έδαφος και τη φλυαρία που σχεδόν πάντα επιδεικνύει ο Παναγή διαιτητεύοντας ένα αγώνα, δεν ήταν καθόλου εύκολο για την ομάδα να κάνει το παιγνίδι της. Πόσο μάλλον όταν ο αντίπαλος είναι μια δεμένη ομάδα με ποιοτικές μονάδες…
Με αυτά και με αυτά, η ομάδα κατάφερε να επιβάλλει το νόμο της παίρνοντας ένα «καρυδάτο» τρίποντο. Ήταν ακριβώς τέτοιο γιατί η ομάδα γνώριζε τα αποτελέσματα που προηγήθηκαν στα ματς του Σαββατοκύριακου την ίδια ώρα που έπρεπε να βρει καθαρό μυαλό μετά το χαστούκι της περασμένης Τετάρτης με τον Άρη. Δεν έφταναν αυτά είχε και ένα σωρό απουσίες που όπως και να το κάνουμε επηρεάζουν τη συνοχή της ομάδας.
Βέβαια, έτσι όπως εργάζεται ο Πέτεφ ακόμη και η απουσία του πιο σταθερού παίκτη για φέτος δεν ήταν και τόσο εμφανής. Ο Κρίστης έγινε «Κριστόσα» και η δεξιά μεριά της άμυνας ανταποκρίθηκε το καλύτερο δυνατό. Έσβησε τον Οκκά, ενώ με τη βοήθεια του Μοντέιρο αναχαίτιζαν κάθε προσπάθεια του Παουλίνιο να επιτεθεί από πίσω.
Αριστερά, ο Καρλίτος έκανε πραγματικά ένα φοβερό παιγνίδι. Οι του Ερμή ούτε για πλάκα δεν μπορούσαν να επιτεθούν στο χώρο ευθύνης του αφού ο Καρλίτος έμοιαζε βγαλμένος από τις φοβερές εμφανίσεις που τον έκαναν έναν από τους πιο αγαπητούς παίκτες της ομάδας.
Στο κέντρο της άμυνας δεν έχεις να πεις πολλά πράγματα, παρά μόνο ότι επέστρεψε ο Ουόν. Όπως και να το κάνουμε άλλη ομάδα είναι η ΑΕΛ με τον superman και άλλη χωρίς. Δεν είναι ότι ηγείται του αμυντικού μηχανισμού κάνοντας ταυτόχρονα παιγνίδι από πίσω δίνοντας βοήθειες στους κεντρικούς χαφ, είναι ότι έχει αυτή την ικανότητα να συμπαρασύρει τον παρτενέρ του είτε είναι ο Ντόσα, είτε ο Ντεντέ, είτε ο Πότοκαρ, είτε και ο ίδιος ο Σοφοκλέους. Ο Σλοβένος έκανε σπουδαίο παιγνίδι, ήταν παρόν σ’ όλες τις φάσεις και γενικώς έβγαλε αισιοδοξία ότι η ομάδα διαθέτει ένα αξιόπιστο στόπερ που με το πέρασμα του χρόνου θα γίνεται ολοένα και καλύτερος.
Ως προς τον χώρο της μεσαία γραμμής, τα λόγια είναι περιττά για τον αρχηγό. Το παιγνίδι του ξεφεύγει από το ποδοσφαιρικό κομμάτι αφού σου δίνει την εντύπωση ότι είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ότι έχει και δεν έχει για να κερδίσει η ομάδα. Με λίγα λόγια εάν η ομάδα έχει ψυχή… τότε αυτή έχει όνομα και λέγεται Μάριος Νικολάου.
Δίπλα του Οχένε έκανε ένα καλό παιγνίδι, όσο όμως πέρναγε ο χρόνος έχανε ανάσες υποπίπτοντας σε λάθη. Γι’ αυτό όμως φρόντισε ο προπονητής του ο οποίος έριξε μέσα τον Γκέντσεφ. Ο Βούλγαρος να μου το θυμηθείς λίαν συντόμως και εάν δεν προκύψει κάτι θα αναδειχθεί σε προγραμματιστής της ομάδας. Μοιάζει να είναι ποδοσφαιρικό μυαλό και παίκτης που περνά από ακτινογραφία τον τρόπο που εξελίσσεται ο αγώνας που συμμετέχει.
Μιλώντας πάντως για τους χαφ δεν θα μπορούσε κανείς να μην αναφερθεί στην απόδοση του Μπεμπέ το τελευταίο εικοσάλεπτο. Απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που γράφουμε από τον καιρό που τον γνωρίσαμε… όταν ο μικρός μάγος πιάσει απόδοση τότε η ΑΕΛ δύσκολα χάνει. Τούτη τη φορά, το σερβίρισμα του Μπεμπέ είχε αποδέκτη τον μικρό Έμπο που θυμήθηκε ο Πέτεφ να ρίξει στο παιγνίδι. Εκεί που όλοι αναρωτιόντουσαν τι θα κάνει ο Πέτεφ για να ενισχύσει την αριστερή του γραμμή λόγω της ανεπάρκειας του Οριόλ, ο Έμπο στο μυαλό του Βούλγαρου ήταν η λύση. Όσον αφορά τον Μοντέιρο, παίζει ωσάν να είναι Αελίστας. Ο Πορτογάλος πέραν του ότι βελτίωσε σε τεράστιο βαθμό το παιγνίδι του είναι ποδοσφαιριστής που βγάζει το πνεύμα του νικητή, αποτέλεσμα μάλλον που προέρχεται από τη μαγική σεζόν 11-12.
Πάντως να κερδίζεις ένα τέτοιο παιγνίδι χωρίς τον σούπερ Σα, αν μη τι άλλο σου δίνει ελπίδες ότι σε κάποια από τα ντέρμπι ο Πορτογάλος θα πάρει παιγνίδια μόνος του. Χθες δεν ήταν κακός, ήταν ένα καλό φορ… δεν ήταν όμως ο σούπερ Σα. Ας είναι όμως με την Ανόρθωση ή τον Απόλλωνα. Ποιον θα χάλαγε;
Στο αργό σαν επιτάφιο, κυπριακό στυλ ποδοσφαίρου, η ομάδα του Πέτεφ έχει προτάξει ένα αθλητικό πρόσωπο με παίκτες που ανεβοκατεβαίνουν σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Άμα σ’ αυτό το στοιχείο προσθέσεις και την ποιότητα των παικτών της, τότε δεν έχεις παρά να πληρώσεις εισιτήριο για να παρακολουθήσεις έναν ενδιαφέρον αγώνα, υψηλού μάλιστα επιπέδου.
Η φετινή ΑΕΛ κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει, ούτε και αν θα πάρει το τιμημένο, ωστόσο μέχρι στιγμής δεν μπορεί κανείς να την κατηγορήσει για το ποδόσφαιρο που παίζει. Βέβαια όλα αυτά, δεν είναι ουρανοκατέβατα. Η ομάδα φέτος έχει υλικό, έχει όμως και προπονητή που ξέρει να το εκμεταλλεύεται.
Στο χθεσινό παιγνίδι ο Ερμής ήρθε να κλέψει το παιγνίδι. Σπάζοντας συνεχώς το ρυθμό, με τους Οκκά και Ενρίκε να πέφτουν συνεχώς στο έδαφος και τη φλυαρία που σχεδόν πάντα επιδεικνύει ο Παναγή διαιτητεύοντας ένα αγώνα, δεν ήταν καθόλου εύκολο για την ομάδα να κάνει το παιγνίδι της. Πόσο μάλλον όταν ο αντίπαλος είναι μια δεμένη ομάδα με ποιοτικές μονάδες…
Με αυτά και με αυτά, η ομάδα κατάφερε να επιβάλλει το νόμο της παίρνοντας ένα «καρυδάτο» τρίποντο. Ήταν ακριβώς τέτοιο γιατί η ομάδα γνώριζε τα αποτελέσματα που προηγήθηκαν στα ματς του Σαββατοκύριακου την ίδια ώρα που έπρεπε να βρει καθαρό μυαλό μετά το χαστούκι της περασμένης Τετάρτης με τον Άρη. Δεν έφταναν αυτά είχε και ένα σωρό απουσίες που όπως και να το κάνουμε επηρεάζουν τη συνοχή της ομάδας.
Βέβαια, έτσι όπως εργάζεται ο Πέτεφ ακόμη και η απουσία του πιο σταθερού παίκτη για φέτος δεν ήταν και τόσο εμφανής. Ο Κρίστης έγινε «Κριστόσα» και η δεξιά μεριά της άμυνας ανταποκρίθηκε το καλύτερο δυνατό. Έσβησε τον Οκκά, ενώ με τη βοήθεια του Μοντέιρο αναχαίτιζαν κάθε προσπάθεια του Παουλίνιο να επιτεθεί από πίσω.
Αριστερά, ο Καρλίτος έκανε πραγματικά ένα φοβερό παιγνίδι. Οι του Ερμή ούτε για πλάκα δεν μπορούσαν να επιτεθούν στο χώρο ευθύνης του αφού ο Καρλίτος έμοιαζε βγαλμένος από τις φοβερές εμφανίσεις που τον έκαναν έναν από τους πιο αγαπητούς παίκτες της ομάδας.
Στο κέντρο της άμυνας δεν έχεις να πεις πολλά πράγματα, παρά μόνο ότι επέστρεψε ο Ουόν. Όπως και να το κάνουμε άλλη ομάδα είναι η ΑΕΛ με τον superman και άλλη χωρίς. Δεν είναι ότι ηγείται του αμυντικού μηχανισμού κάνοντας ταυτόχρονα παιγνίδι από πίσω δίνοντας βοήθειες στους κεντρικούς χαφ, είναι ότι έχει αυτή την ικανότητα να συμπαρασύρει τον παρτενέρ του είτε είναι ο Ντόσα, είτε ο Ντεντέ, είτε ο Πότοκαρ, είτε και ο ίδιος ο Σοφοκλέους. Ο Σλοβένος έκανε σπουδαίο παιγνίδι, ήταν παρόν σ’ όλες τις φάσεις και γενικώς έβγαλε αισιοδοξία ότι η ομάδα διαθέτει ένα αξιόπιστο στόπερ που με το πέρασμα του χρόνου θα γίνεται ολοένα και καλύτερος.
Ως προς τον χώρο της μεσαία γραμμής, τα λόγια είναι περιττά για τον αρχηγό. Το παιγνίδι του ξεφεύγει από το ποδοσφαιρικό κομμάτι αφού σου δίνει την εντύπωση ότι είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ότι έχει και δεν έχει για να κερδίσει η ομάδα. Με λίγα λόγια εάν η ομάδα έχει ψυχή… τότε αυτή έχει όνομα και λέγεται Μάριος Νικολάου.
Δίπλα του Οχένε έκανε ένα καλό παιγνίδι, όσο όμως πέρναγε ο χρόνος έχανε ανάσες υποπίπτοντας σε λάθη. Γι’ αυτό όμως φρόντισε ο προπονητής του ο οποίος έριξε μέσα τον Γκέντσεφ. Ο Βούλγαρος να μου το θυμηθείς λίαν συντόμως και εάν δεν προκύψει κάτι θα αναδειχθεί σε προγραμματιστής της ομάδας. Μοιάζει να είναι ποδοσφαιρικό μυαλό και παίκτης που περνά από ακτινογραφία τον τρόπο που εξελίσσεται ο αγώνας που συμμετέχει.
Μιλώντας πάντως για τους χαφ δεν θα μπορούσε κανείς να μην αναφερθεί στην απόδοση του Μπεμπέ το τελευταίο εικοσάλεπτο. Απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που γράφουμε από τον καιρό που τον γνωρίσαμε… όταν ο μικρός μάγος πιάσει απόδοση τότε η ΑΕΛ δύσκολα χάνει. Τούτη τη φορά, το σερβίρισμα του Μπεμπέ είχε αποδέκτη τον μικρό Έμπο που θυμήθηκε ο Πέτεφ να ρίξει στο παιγνίδι. Εκεί που όλοι αναρωτιόντουσαν τι θα κάνει ο Πέτεφ για να ενισχύσει την αριστερή του γραμμή λόγω της ανεπάρκειας του Οριόλ, ο Έμπο στο μυαλό του Βούλγαρου ήταν η λύση. Όσον αφορά τον Μοντέιρο, παίζει ωσάν να είναι Αελίστας. Ο Πορτογάλος πέραν του ότι βελτίωσε σε τεράστιο βαθμό το παιγνίδι του είναι ποδοσφαιριστής που βγάζει το πνεύμα του νικητή, αποτέλεσμα μάλλον που προέρχεται από τη μαγική σεζόν 11-12.
Πάντως να κερδίζεις ένα τέτοιο παιγνίδι χωρίς τον σούπερ Σα, αν μη τι άλλο σου δίνει ελπίδες ότι σε κάποια από τα ντέρμπι ο Πορτογάλος θα πάρει παιγνίδια μόνος του. Χθες δεν ήταν κακός, ήταν ένα καλό φορ… δεν ήταν όμως ο σούπερ Σα. Ας είναι όμως με την Ανόρθωση ή τον Απόλλωνα. Ποιον θα χάλαγε;
Source : www.24sports.com.cy
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου