Η περιγραφή του ρεπόρτερ Ανδρέα Κάτσιη είναι αρκούντως… γραφική: «''Κύριε, 15 ευρώ για μιαν ώρα…''. Κάπως έτσι γίνεται η πρώτη επαφή μεταξύ πελάτη και κοπέλας. Ακούει την τιμή και αποφασίζει αν θα την πάρει ή όχι».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «το φαινόμενο των εκδιδόμενων γυναικών, στον μόλο Λεμεσού, χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και πιο έντονο, δημιουργώντας δυσφορία στους κατοίκους της πόλης. Το απαράδεκτο της όλης υπόθεσης έγκειται στο ότι, πέρα από την εκμετάλλευση, όλα αυτά συμβαίνουν σε σημεία όπου υπάρχουν παιδικές χαρές, οικογενειακές καφετερίες και εστιατόρια. Από νωρίς το μεσημέρι, έως αργά το βράδυ, μπορείς να ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος νεαρές αλλοδαπές, να περιφέρονται στους δημόσιους χώρους στάθμευσης ή στον παραλιακό πεζόδρομο και να ψάχνουν για πελάτες. Περαστικοί να τις περιεργάζονται και να τις προσπερνούν, και άλλοι να τις βλέπουν και να κρυφογελούν».
Μέσα σε μερικές γραμμές στην παράγραφο αυτή, το ρεπορτάζ αποκαλύπτει με ιδιαίτερη γλαφυρότητα την υποκρισία μιας κοινωνίας που «δυσφορεί» για το φαινόμενο της πορνείας, δηλαδή της σεξουαλικής εμπορίας των γυναικών από τους άντρες, όχι γιατί αυτό το φαινόμενο υπάρχει, αλλά γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται στο φως της μέρας και όχι στο σκοτάδι της νύχτας, όπως συνηθίζεται.
Αν η πορνεία γινόταν στα σκοτεινά, κανένας δεν θα νοιαζόταν, θα την αφήναμε να συνεχίζεται ανενόχλητη, γιατί έτσι βολεύει το μισογύνικο σύστημα του τόπου. Στην πραγματικότητα, στο κυπριακό περιβάλλον της επικράτησης της αντρικής εξουσίας, κανένας δεν νοιάζεται για τη σωματική και ψυχική κακοποίηση των γυναικών -και βέβαια ιδιαίτερα των ξένων γυναικών- που συνιστά η πορνεία.
(Θα πει κανείς, μα οι ίδιες, με δική τους θέληση, πουλούν το σώμα τους. Όμως καμιά γυναίκα δεν θα το έκανε, αν οι συνθήκες της ζωής της τής έδιναν μιαν άλλη επιλογή επιβίωσης).
Όπως εξάγεται από την επισήμανση του ρεπόρτερ, αυτό που «ενοχλεί» και προκαλεί «δυσφορία» δεν είναι η εκμετάλλευση, αλλά «πέρα από την εκμετάλλευση», το γεγονός ότι συμβαίνει φανερά, σε πολυσύχναστη περιοχή. Με αποτέλεσμα να θίγεται ο… καθωσπρεπισμός των περαστικών πολιτών, που παρόλ' αυτά δεν χάνουν ευκαιρία να χλευάσουν τις γυναίκες-θύματα, αφού καθώς «προσπερνούν», τις «περιεργάζονται, τις βλέπουν και κρυφογελούν».
Αλλά και πάλι, μέσα στο πλήθος του μόλου της Λεμεσού, αυτές που «ξεχωρίζουν» είναι οι νεαρές αλλοδαπές που «ψάχνουν για πελάτες».
Γιατί όμως η κοινωνία «ξεχωρίζει» μόνο τις πόρνες, αλλά δεν «ξεχωρίζει» και τους άντρες πελάτες τους, τους αξιοσέβαστους Κυπρίους οικογενειάρχες, που συντηρούν και διαιωνίζουν την πορνεία μέσω της ζήτησης των πορνικών υπηρεσιών; Γιατί η κοινωνία μας «κρυφογελά» με τις πόρνες και δεν «κρυφογελά» με τους πελάτες που τις αγοράζουν;
Τους μόνους πελάτες που αναφέρει το ρεπορτάζ είναι τους έφηβους «που καταφεύγουν σε κοπέλες του μόλου, ως φθηνή λύση για να ξεκινήσουν τη σεξουαλική τους ζωή».
Ναι, τους 15χρονους που σίγουρα θα έχουν την ενθάρρυνση και βέβαια την οικονομική ενίσχυση από τους πατέρες τους, για να αγοράζουν γυναίκες, εκπαιδευόμενοι έτσι από τρυφερή ηλικία να θεωρούν το γυναικείο σώμα και τη γυναικεία υπόσταση κατώτερο και φθηνότερο εμπορεύσιμο είδος.
Source : www.simerini.com.cy
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου