Ερευνητική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Έξετερ, με επικεφαλής την Δρ Τζίνι Ράσελ, μελέτησαν στοιχεία που αφορούσαν περισσότερα από 19.500 παιδιά τα οποία είχαν γεννηθεί το διάστημα 2000-2002.
Παρατήρησαν λοιπόν ότι τα παιδιά με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας ήταν αναλογικά περισσότερα στις οικογένειες που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς να κατέχει ιδιόκτητο σπίτι, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Μάλιστα, η πιθανότητα ήταν τριπλάσια, συγκριτικά με μια εύπορη οικογένεια που ζει σε ιδιόκτητη κατοικία.
Εξάλλου, οι γυναίκες με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο είχαν διπλάσια πιθανότητα να έχουν παιδί με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας σε σχέση με τις μητέρες που ήταν απόφοιτες πανεπιστημίου. Ακόμα, οι μονογονεϊκές οικογένειες ήταν πιθανότερο να έχουν παιδί με το εν λόγω σύνδρομο σε σχέση με τις οικογένειες με δύο γονείς. Επίσης, οι πιθανότητες μιας πολύ νέας μητέρας να γεννήσει παιδί με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, ήταν σημαντικά υψηλότερες από τον μέσο όρο των μητέρων.
«Υπάρχει μια γενετική - κληρονομική διάσταση στο Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, όμως η νέα μελέτη παρέχει ισχυρές ενδείξεις πως το σύνδρομο αυτό επίσης σχετίζεται με ένα μειονεκτικό κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο», εξηγεί η Δρ Ράσελ. «Είναι σημαντικό να ανακαλύψουμε περισσότερα για τις αιτίες αυτής της διαταραχής, ώστε να μπορέσουμε να φροντίσουμε καλύτερα για την πρόληψή της και να εστιάσουμε πιο αποτελεσματικά τη θεραπεία της», προσθέτει.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι τα συμπεράσματα της βρετανικής έρευνας υποστηρίζουν παρεμφερείς μελέτες που έχουν γίνει στη Βόρεια Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία και πλέον ενισχύουν την άποψη για την περιβαλλοντική-κοινωνική διάσταση του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.
Πηγή: http://www.livenews.com.cy
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου