Εκείνα τα χρόνια, τα παλιά, σχεδόν πριν από κάθε παιχνίδι της Ομόνοιας το ερώτημα των φιλάθλων ήταν το που θα φθάσει ο δείκτης του σκορ. Η πλειοψηφία των αγώνων της Ομόνοιας …τέλειωνε με την εμφάνιση των ομάδων στην καταπακτή του παλιού ΓΣΠ, ή του Μακαρείου. Είτε έπαιζε καλά (συνήθως αυτό γινόταν), είτε δεν έπαιζε συνήθως ήταν η νικήτρια του αγώνα.
Όπως το γνωστό κλισέ σύμφωνα το οποίο κερδίζουν στο τέλος πάντα οι Γερμανοί. Τα παιχνίδια με τον «αιώνιο» αντίπαλο (λόγω της ιδιαιτερότητας τους) ήταν τα μόνα που δεν συνοδεύονταν από αυτήν την ατμόσφαιρα. Η ανωτερότητα όμως της Ομόνοιας ήταν αδιαμφισβήτητη. Προς Θεού, η σημερινή Ομόνοια δεν έχει στις μέρες μας το «στάτους» που είχε τότε σε σχέση με τις άλλες ομάδες. Μεγάλη ομάδα είναι, αλλά κυρίαρχη των πραγμάτων, σαφώς και δεν είναι. Έχει χάσει αυτή την ιδιότητα.
Η ομοιότητα της χθεσινής Ομόνοιας με την του παρελθόντος, έγκειται στο εξής: Ότι έδειξε πρακτικά από την πρώτη στιγμή που παρατάχθηκε στο γήπεδο ότι μπήκε στον αγωνιστικό χώρο για να επιβάλει την ανωτερότητα της, να σκοράρει κατά βούληση, να πάρει μια εύκολη νίκη και να συνεχίσει το δρόμο της προς την υλοποίηση των στόχων της. Έτσι σαν άλλοτε…
Η επιβλητική εμφάνιση και η σαρωτική νίκη, έφερε τις θύμησες, αλλά και ενθουσιασμό στον κόσμο της Ομόνοιας που βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον της ομάδας στο πρωτάθλημα. Γιατί βλέπει προοπτική στην ομάδα. Χωρίς όμως υπερβολές. Γιατί η (δίδουσα όντως προοπτική) πραγματικότητα αυτήν τη στιγμή είναι αυτή που είπε ο Τόνι Σαβέφσκι: «Είναι μια καλή νίκη, τρεις βαθμοί και τίποτα παραπάνω…ούτε να πετάμε στα σύννεφα», είπε ο Σκοπιανός τεχνικός.
Source : http://omonoianews.com
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου