Ανήλικα παιδιά που φοιτούν σε σχολεία δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης, ανήκουν στις δύο άπορες οικογένειες που απασχολούν το ρεπορτάζ και που απευθύνονται στο κοινό για οικονομική βοήθεια, αφού τα επιδόματα από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, που λαμβάνουν, δεν αρκούν για να καλύψουν άμεσες ανάγκες τους.
Μπροστά στο άδειο ψυγείο
Η πρώτη περίπτωση αφορά 45χρονη διαζευγμένη μητέρα ενός αγοριού 16 χρόνων που θα φοιτήσει στην Α΄ Λυκείου και που αδυνατεί να του αγοράσει ακόμα κι ένα τζιν παντελόνι, που χρειάζεται το παιδί για τη νέα σχολική χρονιά, όπως μας είπε χαρακτηριστικά. «Έχει τα περσινά του ρούχα, αλλά αυτά δεν κάνουν», μας ανέφερε. «Παπούτσια έχει από πέρσι, αλλά δεν έχει σχολική τσάντα, ούτε τετράδια και άλλα σχολικά είδη. Φανέλες, του αγόρασα από προσφορές διόμισι ευρώ, δεν μπορώ να του αγοράζω τα περισσότερα πράγματα που θέλει. Ακόμα και να τον πάρω στον δερματολόγο, το αναβάλλω, αφού δεν μπορώ να πληρώσω την επίσκεψη».
Η γυναίκα, (τηλέφωνο επικοινωνίας 99146972), που δεν μπορεί να εργαστεί λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, (ρευματοειδή αρθρίτιδα και καρκίνο που οδήγησε σε μαστεκτομή), άνοιξε το ψυγείο της και μας έδειξε το…άδειο περιεχόμενό του. «Να, έμεινε λίγο λουβί και λίγα φθαρτά και λίγο βούτυρο που μου δίνει ο πάτερ…πήγαμε προχθές στο Μετόχι του Κύκκου και μου έδωσαν λίγο λουβί μαγειρεμένο, αλλά τέλειωσε. Μου έδωσαν και λίγο τταβά, τέλειωσε κι αυτός. Ο γιος μου δεν έφαγε πάλι σήμερα, γιατί βαρέθηκε τα μακαρόνια… κάθε μέρα μακαρόνια…», αναστέναξε.
Απαντώντας σε σχετική μας ερώτηση, μας πληροφόρησε ότι ο πρώην σύζυγός της, όχι μόνο δεν συνεισφέρει οικονομικά για την ευημερία του παιδιού τους, την κηδεμονία του οποίου έχει η ίδια, αλλά της χρωστά 3 χιλιάδες ευρώ, σε διατροφές που δεν καταβάλλει. Πέρα από αυτό, η παντελής αδιαφορία του για τον γιο του, φαίνεται από το γεγονός ότι δεν τον είδε και δεν επικοινώνησε μαζί του, μέσα στα τελευταία… 7 χρόνια! Η γυναίκα, μας ενεχείρισε ένα σωρό αποδείξεις για τα ενοίκια εκατοντάδων ευρώ που χρωστά για το προηγούμενο διαμέρισμά τους, για τους απλήρωτους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και του νερού…
Στο δωμάτιο, παρέα με τον υπολογιστή
Πριν φύγουμε, κουβεντιάσαμε για λίγο και με τον ίδιο τον 16χρονο, ένα ντροπαλό, ψιλόλιγνο παιδί, που στη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της επίσκεψής μας, ήταν στο δωμάτιό του, μπροστά στον υπολογιστή του. «Είναι πάνω από το κομπιούτερ του μέρα νύχτα», μας ενημέρωσε η μητέρα του.
-Πώς περνάς τις μέρες σου;
-Σπίτι…
-Δεν έχεις φίλους;
-Δεν βγαίνω έξω… αλλάξαμε γειτονιά δύο φορές και εδώ ήρθαμε μόλις πρόσφατα.
-Τι θέλεις να σπουδάσεις;
-Δεν αποφάσισα οριστικά, αλλά…μου αρέσει η Πληροφορική.
-Τι περιλαμβάνει το μάθημα αυτό;
-Κομπιούτερ, πρακτικά και θεωρητικά… είμαι καλός στα πρακτικά, αλλά όχι στις θεωρητικές ασκήσεις… δυσκολεύομαι με τους αλγόριθμους. Μπορεί να είναι ένα λογικό διάγραμμα και για να το βρεις, κάνεις πράξεις… Είμαι αδύνατος στα Μαθηματικά. Δεν τα έμαθα από την αρχή και έτσι έχω κενά και τώρα δεν μπορώ να τα κλείσω.
-Αγχώνεσαι με τα οικονομικά προβλήματα;
-Ναι…
-Πώς θα ήθελες να ήταν τα πράγματα;
-Διαφορετικά, καλύτερα…
-Πήγες θάλασσα το καλοκαίρι;
-Μόνο δύο φορές...
Μητέρα: Δεν είχα λάστιχα για να πάμε οπουδήποτε. Ήταν λιωμένα. Τον περασμένο μήνα, πήγα ν’ αλλάξω τα μπροστινά με δύο μεταχειρισμένα και μου είπε ο μάστρος ότι πρέπει ν’ αλλάξω και τα πίσω… έδωσα 150 ευρώ… πήγαν τα λεφτά μου. Έδωσα 150 στο ρεύμα και 60 στο νερό, έφυγε το επίδομα του Γραφείου Ευημερίας...
Μέρες που δεν υπάρχει ούτε νερό…
Με τη δεύτερη άπορη οικογένεια, ήρθαμε σε επαφή, μετά από το ακόλουθο σημείωμα που πήραμε: «Είμαι η Κ.Ι., 20 χρόνων και μένω σε προσφυγικό συνοικισμό. Είμαι σε απελπιστική κατάσταση, λόγω πολλών οικονομικών και άλλων προβλημάτων της οικογένειάς μου. Έμαθα τη ζωή κάτω από πολύ άσχημες συνθήκες… Ο αδελφός μου είχε δυστύχημα με τη μοτόρα του, έχει αναπηρικό πρόβλημα και παίρνει ένα επίδομα από το Γραφείο Ευημερίας. Έχει χωρίσει από τη γυναίκα του και ζει με τα δύο παιδιά του, 9 και 13 χρόνων, στο σπίτι των γονιών μας. Ο πατέρας μου είναι 86 χρόνων, με χαμηλή σύνταξη. Είναι τις πιο πολλές ώρες της ημέρας κατάκοιτος, με πλατίνες και βίδες στα πόδια, αφού τον κτύπησε φορτηγό πριν τρία χρόνια. Έχει συχνουρία και βάζει πάνες, γιατί δεν προλαβαίνει να πάει στην τουαλέτα. Έσπασε και η πόρτα του δωματίου του και η Πολεοδομία δεν έρχεται να βάλει καινούργια και ο πατέρας μου δυσκολεύεται να μετακινηθεί στο σπίτι με το τροχοκάθισμά του.
Εγώ υπήρξα θύμα σεξουαλικής επίθεσης στα 16 μου, όταν ήμουν στην Α΄ Λυκείου. Εξαιτίας αυτού, εγκατέλειψα το σχολείο και δεν ξαναπήγα πίσω, γιατί άκουγα συνεχώς τους συμμαθητές μου να μιλούν γι’ αυτό το θέμα. Ελπίζω τώρα να καταφέρω να πάω σε νυχτερινό σχολείο, να τελειώσω το Γυμνάσιο και το Λύκειο, να πάρω απολυτήριο, για να βρω δουλειά και να ηρεμήσω.
Καθημερινά, φροντίζω τους γονείς μου, αφού ο πατέρας μου δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του και η μητέρα μου, που είναι 62 χρονών, δεν είναι καλά, λόγω του θανάτου δύο αδελφών μου πριν αρκετά χρόνια. Το γκάζι μας έσπασε και πήρα δανεικό από τη γειτόνισσα, ενώ το ψυγείο μας είναι άδειο και έχουμε ανάγκη από ρούχα και από κάποια χρήματα, για ν’ ανασάνουμε λίγο. Είναι μέρες, που στο σπίτι δεν έχουμε ούτε νερό. Ονειρεύομαι τη μέρα που τα παιδιά του αδελφού μου, θα ανοίγουν το ψυγείο και θα βρίσκουν σε αυτό φρούτα να τρώνε, όσα θέλουν και όποτε θέλουν. Για όσους θέλουν να βοηθήσουν, το IBAN του πατέρα μου στη ΣΠΕ Στροβόλου είναι cy 12 0070 3310 0000 0000 2051 5368».
Το χρέος στον μπακάλη της γειτονιάς
Ο μπακάλης της γειτονιάς, που μας περίμενε στο σπίτι της οικογένειας, μας είπε ότι του χρωστούν 440 ευρώ, για είδη πρώτης ανάγκης, που ψώνισαν με πίστωση. «Έχω το μπακάλικο σαράντα χρόνια», μας είπε «και η οικογένεια είναι πελάτες μου για πολλά χρόνια - τους δίνω τρόφιμα με πίστωση και συχνά με πληρώνουν με την επιταγή της σύνταξης του πατέρα τους. Όμως τώρα, μου άφησαν αυτό το χρέος και δεν μπορώ να το αντέξω γιατί δίνω και σε άλλους…η υπεραγορά δεν σου δίνει, αν δεν πληρώνεις τοις μετρητοίς. Τους βοηθώ ένα μήνα, λυπούμαι την κοπέλα και τα μωρά του αδελφού της, αλλά δεν μπορώ να τους δίνω άλλα. Θέλω να βοηθήσω, αλλά δεν μπορώ. Ο κόσμος είναι πολύς, βοηθώ μέχρι εκεί που μπορώ, για τα απαραίτητα, για νερό κλπ. Όμως τα πράγματα ακρίβωσαν και το χρέος μεγαλώνει και φτάσαμε σε ένα σημείο που δυσκολεύομαι κι εγώ. Αν συνεχίσω έτσι, θα κλείσω…».
Πηγή: www.sigmalive.com
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου