Η είδηση ακούγεται ονειρική για πολλούς άντρες, ωστόσο πριν ετοιμάσετε βαλίτσες για την άκρη αυτή της Λατινικής Αμερικής ας δούμε την κατάσταση στην πόλη.
Μερικές από τις γυναίκες της Noiva de Cordeiro είναι ήδη παντρεμένες και έχουν οικογένειες, αλλά οι σύζυγοι – όπως και τα αρσενικά τέκνα άνω των 18 ετών – είναι υποχρεομένοι να εργάζονται μακριά από το σπίτι με δικαίωμα να επιστρέφουν μόνο τα Σαββατοκύριακα.
Οι γυναίκες έχουν τον έλεγχο για κάθε δραστηριότητα στην πόλη, από τις αγροτικές εργασίες μέχρι την οικιστική δραστηριότητα και τη θρησκεία.
«Έχω να φιλήσω άνδρα εδώ και κάτι χρόνια», λέει η 23χρονη Nelma Fernandes, υπογραμμίζοντας ότι οι άνδρες που επισκέπτονται τη πόλη είναι είτε παντρεμένοι ή συγγενείς τους. «Όλες ονειρευόμαστε πως κάποτε θα ερωτευτούμε και θα παντρευτούμε αλλά μας αρέσει εδώ που ζούμε και για να βρούμε άνδρα πρέπει να φύγουμε από εδώ», τονίζει.
«Η πόλη μας είναι πιο όμορφη, πιο οργανωμένη και πιο αρμονική από όσο αν την είχαν στα χέρια τους οι άνδρες», σημειώνει μια μόνιμη κάτοικος εκεί, και συμπληρώνει πως «πάντα εδώ υπάρχει χρόνος για κουβεντούλα, και πάντα φροντίζουμε η μια την άλλη» δηλώνει η 49χρονη Rosalee Fernandes
Η έλλειψη των διαθέσιμων συζύγων έχει πλέον οδηγήσει πολλές νεαρές κυρίες της κοινότητας να κάνουν έκκληση για τα ενδιαφερόμενα άτομα – αλλά μόνο για αυτούς που είναι πρόθυμοι να προσαρμοστούν για να ζουν στο κόσμο των γυναικών.
Η κα Fernandes δηλώνει: «Θα θέλαμε να γνωρίσουμε άνδρες που θα αφήσουν τη δική τους ζωή για να γίνουν ένα μέρος από τη δική μας. Αλλά πρώτα θα πρέπει να συμφωνήσουν να ζήσουν σύμφωνα με τους κανόνες μας.»
Η Noiva do Cordeiro ιδρύθηκε το 1891 από τη Maria Senhorinha de Lima η οποία εκδιώχτηκε από το χωριό της όταν απάτησε τον άντρα με τον οποίο υποχρεώθηκε να παντρευτεί. Σύντομα κι άλλες γυναίκες, για λόγους χλευασμού από τη συντηρητική κοινωνία της εποχής, την ακολούθησαν.
Το 1940, ένας Ευαγγελιστής πάστορας, ο Anisio Pereira, παντρεύτηκε μία από τις γυναίκες της πόλης, ηλικίας 16 ετών, και ίδρυσε μια εκκλησία στην αναπτυσσόμενη κοινότητα. Ωστόσο, ο ίδιος προχώρησε στην επιβολή αυστηρών κανόνων, απαγορεύοντας την κατανάλωση αλκοόλ, τη μουσική, το κόψιμο των μαλλιών ή τη χρήση οποιουδήποτε τύπου αντισύλληψης. Όταν Anisio πέθανε το 1995, οι γυναίκες αποφάσισαν να μην αφήσουν ποτέ ξανά ένας άνθρωπος να τους υπαγορεύσει πώς πρέπει να ζήσουν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου