Ποιος θα ήταν ο λόγος που θα σας έκανε να μην μπείτε στο The voice ως κριτής και τον κυριότερο λόγο που σας έφερε στο show;
Είναι ότι εγώ δεν αισθάνομαι ότι είμαι εκεί για να κρίνω να επικρίνω. Eίμαι για να πω τη γνώμη μου όσο γίνεται πιο γλυκά και απαλά και όμορφα. Γιατί γενικά έτσι είμαι και ως άνθρωπος στη ζωή μου. Έχω το πιστεύω του ότι πρέπει να λες ειδικά στους ανθρώπους που αγαπάς, και στη συγκεκριμένη φάση από τη στιγμή που μπήκα στη διαδικασία του The voice σημαίνει ότι είμαι εκεί για να πω την αλήθεια μου, αλλά έχει πάντα τρόπο που θα πεις κάποια πράγματα. Ο λόγος που το έκανα ήταν γιατί έβλεπα στο εξωτερικό ότι όλο αυτό ήταν πολύ ωραία, δηλαδή το να βλέπεις την Αguilera, τον τραγουδιστή των Μaroon 5 να διεκδικούν ένα παιδί που μέχρι προχθές ας πούμε μπορεί να έκανε μια εντελώς άσχετη δουλειά και να προσπαθούν να τον διεκδικήσουν, να τον πάρουν στην ομάδα τους ήταν τόσο οξύμωρο όλο αυτό που μ' άρεσε τρελά ως concept , να παρακαλάμε τα παιδιά να έρθουν μαζί μας. Αυτό το βρήκα πολύ χαριτωμένο, όπως και ότι η όλη διαδικασία έχει καθαρά με μια μετάδοση εμπειρίας και με μια θετική προσέγγιση σε όλα τα πράγματα που πρόκειται να πεις.
Αυτός ήτανε ο βασικός λόγος και ο αρνητικός θα ήταν, δηλαδή θα έλεγα όχι αν ήταν ένα διαφορετικό concept. Δεν θα δεχόμουν να μπω σε μια φάση κριτικής επιτροπής, δεν το βλέπω έτσι και το ξέρω ότι πολλοί είπανε διάφορα αλλά ίσως δεν ήξεραν και το concept του Voice και επίσης όταν μιλούσαμε με τον κύριο Λάτσιο στην αρχή είναι αυτό που είπαμε. Μου είπε θα ναι και ο Αντώνης, του λέω, αμέσως με το που είπε ότι θα είναι και ο Αντώνης είναι ένα από τα πρόσωπα που θέλουμε πάρα πολύ, με χαλάρωσε γιατί με τον Αντώνη γνωριζόμαστε χίλια οχτακόσια, ξέρεις, πάρα πολλά χρόνια, από τα πρώτα μας βήματα και ότι αισθάνθηκα ότι αυτό θα μας έδινε την οικειότητα να πούμε διάφορα πράγματα χωρίς ουσιαστική παρεξήγηση, πως είσαι στο σαλόνι του σπιτιού σου.
Νιώσατε πιο άνετα.
Παίζεις με τους φίλους, ε και δεν υπάρχει φάση παρεξήγησης, έτσι αισθάνθηκα ότι θα είμαι .Με την Μελίνα την συμπαθούσα πάρα πολύ, την είχα γνωρίσει πολλά χρόνια πριν και τον Μιχάλη που τον γνώρισα επίσης τον συμπάθησα πολύ και θεωρώ ότι έδεσε πολύ ωραία αυτή η παρέα. Δεν ξέρω αν σου απάντησα ή αν μακρηγόρησα.
Αυτό βλέπουμε ότι είστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Ξέρεις τι, με τον Αντώνη κατά διαστήματα στη ζωή μας έχουμε συναντηθεί σε διάφορες φάσεις. Xανόμαστε, συναντιόμαστε, ξανασυναντιόμαστε, ξαναχανόμαστε... αλλά για κάποιους ανθρώπους ρε παιδιά, δεν ξέρω άμα συμβαίνει και σε σας, για κάποιους ανθρώπους που γνωρίζεις στα πρώτα σου βήματα και έχεις περάσει-νομίζω με εσάς τους άντρες είναι αυτό στο στρατό, που έχετε την ανάμνηση ότι αυτός ρε παιδί μου...και μπορεί να κάνει και δέκα και δεκαπέντε χρόνια να τον δεις τον άλλον αλλά αισθάνεσαι ότι είναι αδερφός σου. Ε, έτσι κάπως ήτανε.
Αν η πρόταση αντί για coach ήταν να είστε στη θέση του Γιώργου Λιάγκα στην παρουσίαση;
Εγώ είχα δει το project στο εξωτερικό και έβλεπα ότι αυτό που θα μου ταίριαζε εμένα θα ήταν ένας ρόλος του καλλιτέχνη, αυτού που καλείσαι να ... είναι πιο σχετικό το αντικείμενο αυτό σε σχέση με το τραγούδι από την παρουσίαση, εγώ δεν είμαι παρουσιάστρια μην κοιτάτε που έτυχε και το έκανα δυο χρονιές. Αλλά ήτανε κοντά σε αυτό που είμαι το τραγούδι οπότε αυτό ήθελα να κάνω, οπότε...
Οπότε σε μια τέτοια πρόταση η απάντηση θα ήτανε σίγουρα όχι;
Ε όχι, ναι.
Θέλω να μου πείτε τι απαντάτε σε όλους αυτούς που λένε ότι οι συμμετέχοντες του The voice δεν πρόκειται να κάνουν μετά καριέρα.
Tο ποιος κάνει καριέρα ή όχι δεν μπορεί να το ξέρει κανένας. Το Τhe voice σίγουρα είναι η αρχή για κάποια παιδιά να δείξουν το ταλέντο που έχουνε και να τους δει ο κόσμος. Η καριέρα δεν έχει να κάνει με τα talent show. Η καριέρα έχει να κάνει με σωστές επιλογές, αφού βρεις πρώτα ποιός είσαι για να μην είσαι άλλος και άλλο πράγμα κάνεις. Να έχεις συνέπεια δηλαδή σε αυτό το οποίο πιστεύεις, αισθάνεσαι ότι είσαι και το κάνεις, γιατί έχω δει πολύ ωραίους καλλιτέχνες που δεν, επι της ουσίας ποτέ δεν αντιλήφθηκαν σ' αυτά τα χρόνια...να σας το πω αλλιώς, οι μισοί Έλληνες έχουμε ωραία φωνή.
Είμαστε καλλίφωνος λαός αλλά από 'κει και πέρα απαιτούνται πολλά πράγματα για να κάνεις μια καριέρα. Πόσο πολύ το θέλεις, ποιο είναι το όνειρό σου, ποιους ανθρώπους έχεις δίπλα σου. Και δεν μιλάω μόνο απαραίτητα για τις δισκογραφικές, μιλάω ακόμα και για το περιβάλλον μέσα στο σπίτι σου, μιλάμε για τους φίλους σου, για τους συνθέτες τους οποίους θα πλησιάσεις, σε τι χώρους θέλεις να εμφανίζεσαι, ποιος είναι ο στόχος σου- τα χρήματα; Η δόξα και η τηλεόραση; Εγώ θεωρώ ότι για έναν άνθρωπο που έχει προσωπική ανάγκη να τραγουδάει, κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα έρθει και η καριέρα. Δηλαδή ας μην ξεχνάμε το παράδειγμα Πασχάλης Τερζής. Ο Πασχάλης Τερζής έκανε καριέρα σε πολύ μεγάλη ηλικία, πάντα ήτανε, και το λέω αυτό γιατί εγώ ζούσα, ήμουν μια μικρή τραγουδίστρια που ξεκινούσε και ήτανε ο Βασίλης Καρράς που έπεφτε όλη η Ελλάδα επί εποχής «Άστη να λέει» ας πούμε, Πυξ Λαξ που έκανε κι αυτά κι ήταν ο Πασχάλης Τερζής που ερχότανε και ήταν ήδη μεγάλος. Δεν άδραξε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν σε μικρότερη ηλικία...Αλλά ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ζούσε, τραγουδούσε και το ζούσε αυτό. Δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς να τραγουδήσει, ήτανε η ζωή του το τραγούδι, θέλω να πω ότι αν είσαι έτσι και κάποια στιγμή σου δοθούν κάποιες ευκαιρίες και τις πάρεις και χρησιμοποιείς και το μυαλό σου , ε κάπως έτσι πρέπει να αρχίζουν να στρώνονται οι καριέρες. Γιατί μιλάμε, όταν μιλάμε για καριέρα, φαντάζομαι ότι εννοούμε πολλά χρόνια. Μετά μπαίνει, παίζει ρόλο και η προσωπικότητα, τα media πια δεν είναι όπως ήτανε παλιά στην εποχή που ήτανε...
Καριέρα με την έννοια, αυτό που λέμε στην Ελλάδα. Όχι κάνω μια χρονιά επιτυχία, δύο τρεις και μετά δυο.
Πιστεύω ότι αν κάποιος είχε τη συνταγή θα είχε γράψει βιβλίο και θα ήμασταν όλοι τώρα...στην πρωτιά. Αλλά απαιτούνται πολλά πράγματα και νομίζω ότι πάνω απ' όλα είναι αυτό που είσαι. Αν αυτό που είσαι, η αλήθεια σου αρέσει στον κόσμο και σε αγαπάει μέσα από τα τραγούδια σου, αλλά πια και μέσα από αυτό που είσαι, γιατί μας ξεγυμνώνετε όλους στα media. Θέλω να πω δεν είναι η εποχή του Στέλιου Καζαντζίδη που τότε τα media ήταν, τι ήταν, δεν ξέρω,νομίζω είχα ακούσει ας πούμε ότι υπήρχε.
Έτσι κι αλλιώς υπήρχε ένα περιοδικό.
Υπήρχε ναι, ένα περιοδικό και είναι αυτό, δεν υπήρχε αυτή η υπερέκθεση που υπάρχει σήμερα, για αυτό σήμερα μπορεί να αναλωθείς και πάρα πολύ γρήγορα αν σε τελική ανάλυση δεν έχεις να πεις κάτι μέσα από τα τραγούδια σου, αλλά και με βάση αυτό που είσαι. Έτσι νομίζω εγώ, έτσι; Σε δέκα χρόνια μπορεί να σου πω άλλα, αλλά αυτή είναι η άποψή μου.
Άρα εξαρτάται είναι η απάντηση.
Ε, καριέρα λοιπόν από το Voice δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει κανένας, και μέσα από άλλα talent show κάνανε καριέρες. Ο Δήμος ο Αναστασιάδης, ο Οικονομόπουλος, ο Νίνο, η Καλομοίρα, η Ραλλία που είναι η κα...η Ραλλία δεν κέρδισε, δεν βγήκε πρώτη, κέρδισε η Καλομοίρα, η Ραλλία όμως αυτή τη στιγμή έχει, εμένα μ' αρέσει πολύ ως τραγουδίστρια και έχει κάνει πολύ ωραία πράγματα και υπάρχει στη μουσική σκηνή και… Μια ευκαιρία είναι το talent τα talent show για να σε δούνε κάποιοι άνθρωποι, ιδίως όταν είσαι πιτσιρικάς. Δισκογραφικές, κάποιοι παραγωγοί, κάποιοι συνθέτες και να πούνε μ' αρέσει αυτή, την θέλω, τον θέλω. Κατάλαβες. Μέχρι εκεί. Αλλά η καριέρα είναι μεγάλη κουβέντα.
Τι έχετε να απαντήσετε σ' αυτούς που λένε ότι η παρουσία των τεσσάρων στο παιχνίδι είναι για να ενδυναμωθεί και η δική σας η παρουσία γενικά στη σκηνή;
Μιλώντας για μένα θέλω να πω ότι-για να μην μιλήσω για τους υπόλοιπους- ότι η δημοσιότητα και η δημοφιλία που έχω αποκτήσει σ' αυτά τα είκοσι χρόνια που τραγουδάω είναι τόσο μεγάλη που...το μόνο που μου δίνει αυτή τη στιγμή το The voice που έχω αντιληφθεί εγώ ότι είναι ένα προσωπικό κέρδος που δεν ήξερα ότι στο τέλος της ημέρας μπορεί να το 'χω, είναι ότι αισθάνομαι ότι όλα αυτά τα χρόνια επειδή δεν μιλούσα και πάρα πολύ, περισσότερο ήταν η παρουσία μου σε περιοδικά από φωτογραφίες παπαράτσι παρά από δηλώσεις επί της ουσίας, νομίζω ότι αυτή τη στιγμή βλέπει ο άλλος πως κανονικά είμαι, πως μιλάω, πως ..Γιατί είναι αλλιώς σε μια συνέντευξη, κάθεσαι και λίγο υποψιασμένος απέναντι στον άλλο, θα σε μαστιγώσει; Θα σε μαχαιρώσει; Θα..Ενώ τώρα επειδή είμαστε και πιο χαλαροί μας βγαίνει και αυτή η πιο κανονική μας πλευρά.
Που δεν μπορείς μέσα από video clip ή πάνω από μια σκηνή ή από το εξώφυλλο ενός περιοδικού να φανεί αυτή η κανονικότητά σου. Το να τονώσει περισσότερο όχι .Αν κανείς νομίζει ότι τα μαγαζιά μπορεί να γεμίζουν και ο κόσμος έρχεται να σε ακούσει γιατί αποκτάς μια δημοφιλία επιπλέον λόγω της τηλεόρασης δεν το πιστεύω με τίποτα, θεωρώ ότι άλλοι είναι οι λόγοι αυτοί που φέρνουν τον κόσμο. Εντελώς άλλοι. Είναι τα τραγούδια. Εκεί είναι άλλοι οι πρωταγωνιστές.
Έχετε σκεφτεί να πάρετε σε κάποιο σχήμα σας ένα από τα παιδιά.
Βέβαια το χω σκεφτεί, ήδη το χω σκεφτεί, δηλαδή, είναι και ένα φρεσκάρισμα. Εγώ είδα παιδιά ,είχα μια μεγάλη οντισιόν έτσι και είδα παιδιά που πραγματικά θα ήθελα να υπάρχουν στα προγράμματα που θα κάνω από εδώ και στο εξής. Ήδη έχω σκεφτεί ας πούμε για την καλοκαιρινή περιοδεία ότι θα θελα να πάρω δυο, τρία τέσσερα άτομα, ξέρεις θα ήταν ωραίο και για αυτούς να δουν πως πραγματοποιείται μια συναυλία, υπό ποιές συνθήκες να το βιώσεις ..κι εγώ όταν ξεκίνησα και πήγαινα με τον Καρρά ας πούμε να γίνεται χαμός τότε και το ζούσα αυτό και έβλεπα backstage όλο αυτό το πράγμα και την αγάπη του κόσμου ήτανε για τα δικά μου μάτια, ενός παιδιού που ήταν στο ξεκίνημα ,όλο αυτό μου φαινόταν...ουάου, ξέρεις φανταστικό. Θα ήθελα να πάρω ναι, γιατί είναι πολύ καλές φωνές, ακόμα και αυτοί που έχουνε φύγει, μην σου πω ότι περισσότερο θα θελα να πάρω από αυτούς που έχουνε φύγει.
Αν υπήρχε the voice όταν ξεκινούσατε εσείς, θα πηγαίνατε;
Με την ψυχολογία του σήμερα θα πήγαινα, με την ψυχολογία του εικοσάχρονου τότε δύσκολα γιατί ήμουνα πολύ δειλό παιδί .Θεωρώ ότι σ' αυτά τα πράγματα πρέπει να χεις και μια τόλμη για να τα κάνεις. Δεν ήμουν ιδιαίτερα τολμηρή, ήμουνα, είχα συστολή μεγάλη και ντροπή δηλαδή στο σχολείο όταν μου λέγανε να τραγουδήσω έχανα τη γη κάτω απ' τα πόδια μου, δηλαδή δεν θα ξεπεράσω ποτέ αυτό το άγχος που έχω σε πράγματα που κάνω και εκτίθεμαι. Πριν από μια βδομάδα κάναμε το τελικό, όχι πριν από μια βδομάδα, πότε ήταν, την Τρίτη, τον τελικό. Πριν βγω στην σκηνή έχω πάντα το ίδιο συναίσθημα, νομίζω ότι θα λιποθυμήσω και θα γίνω ρεζίλι μπροστά σε όλον τον κόσμο, δεν μπορώ να το ξεπεράσω αυτό το πράγμα. Με την ψυχολογία εκείνη, του παιδιού που η καρδιά του χτυπάει τρελά και χωρίς ιδιαίτερη ενθάρρυνση από το σπίτι, εμένα οι γονείς μου ήθελαν να τελειώσω το πανεπιστήμιο, να γίνω μια καθηγήτρια, μια μαμά και όλο αυτό, δεν είχα και ενθάρρυνση από το σπίτι, δηλαδή την Αρετή την έφερε ο πατέρας της απ' την Αλεξανδρούπολη, εμένα δεν με πήρε κανείς απ' το χέρι για να με πάει πουθενά. Εγώ έπρεπε να κάνω μια επανάσταση με τον εαυτό μου και έπρεπε να αγωνιστώ δύο φορές παραπάνω από ένα παιδί που το 'χει και έχει και την οικογένεια μαζί, για να πάει και εκτεθεί έτσι δημόσια. Δεν ξέρω.
Άρα κατά βάθος το θέλατε.
Ναι ότι το ήθελα πάρα πολύ, το είχα, αλλά σιγά σιγά σαν το ανθρωπάκι του Λαζόπουλου που έλεγε, σιγά σιγά προσπάθησα και το καταπολέμησα.
Ξαφνικά μέσα από το The voice γίνατε πιο συμπαθής πιστεύω, κάποιοι άλλαξαν γνώμη γιατί η μόνη εικόνα που είχαν είναι από τα εξώφυλλα των περιοδικών, από τα σχόλια που άκουγαν στην τηλεόραση είναι κείνο, είναι το άλλο. Νομίζω ότι έχει αλλάξει πια αυτή η γνώμη του κόσμου. Συμφωνείτε;
Το ακούω από πάρα πολύ κόσμο και με αιφνιδιάζει και ευχάριστα και δυσάρεστα. Ευχάριστα γιατί, μα έτσι ήμουν πάντα, γιατί δεν το έβλεπε κανείς αυτό; Και δυσάρεστα γιατί σκέφτομαι μα πόσο τέρας μπορεί, φαντάζονταν ότι ήμουνα.
Λέω πέρασαν είκοσι χρόνια σε μια διαδρομή μέσα από το τραγούδι και ήτανε τόσο λάθος η εικόνα αυτή, η εικόνα αυτή, αυτού που πίστευε ο άλλος για μένα, βέβαια πολλές φορές κατά καιρούς, πολλοί όταν με γνώριζαν μου λέγανε αχ είσαι πιο γλυκιά από ότι είσαι… αλλά αυτό το άκουγα σε πολύ μικρές δοσολογίες, μέχρι που ήρθε το voice και το άκουσα από παντού, ξέρεις, dolby ήτανε από παντού.
Δεν ξέρω πραγματικά τι έφταιγε, σίγουρα θα έχω φταίξει και γω σε όλο αυτό, έχω ευθύνες, αλλά δεν μπορώ ακόμη, δεν το έχω αξιολογήσει, πόσο μπορεί να έφταιγα εγώ...Κοίταξε να δείς , η τηλεόραση σε κάνει , είναι το πιο άμεσο μέσο επικοινωνίας, σε βάζει κατευθείαν μες στα σπίτια των άλλων και δείχνει ποιο είναι το πρόσωπό σου. Οι τραγουδιστές δεν το έχουν αυτό ιδιαίτερα και μπορείς να πέσεις σε ατοπήματα και να γίνουνε λάθη που μπορεί να σου στοιχίσουνε, εμένα ας πούμε το discovery τότε που είχε γίνει με είχε διαλύσει. Έλεγα ας πούμε τότε στο Ντέμη ότι έπρεπε να κινηθούμε νομικά απέναντι σε αυτό, γιατί αυτό το πράγμα το οποίο παρουσίαζα και είδα στην τηλεόραση δεν ήμουν εγώ. Εκεί αισθάνθηκα για πρώτη φορά ότι παίζεται ένα άδικο παιχνίδι στο οποίο είσαι έρμαιο μοντάζ, παραφιλολογίας, στο οποίο ούτε ήμουν ο άνθρωπος που θα έπρεπε να βγαίνω συνέχεια, δεν αισθανόμουν ότι πρέπει να βγαίνω και να μιλάω και να...για να το ανατρέψω όλο αυτό το οποίο συνέβαινε, ίσως δεν καταλάβαινα και στο μέγεθος το οποίο συνέβαινε στις συνειδήσεις των άλλων.
source: http://www.tlife.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου