Το φως στο τέρμα του τούνελ

Όλοι μας έχουμε περάσει δύσκολα στη ζωή μας. Όλοι μας έχουμε φτάσει στον πάτο. Όλοι  μας έχουμε σηκώσει τα χέρια ψιλά φωνάζοντας μεγαλόφωνα ή/και χαμηλόφωνα στους φίλους μας ή στον εαυτό μας ¨Φτάνει πια… δεν αντέχω άλλο!!! Γιατί όλα σε εμένα;;¨ ελπίζοντας ότι η άσχημη αυτή κατάσταση θα τελειώσει και ότι τα αισθήματα απελπισίας, πόνου, απόρριψης και βαθιάς θλίψης  θα σταματήσουν  να μας βασανίζουν.  

Κάποιοι από μας βιώνουν τον θάνατο κοντινών τους προσώπων, ένα χωρισμό, κάποιοι άλλοι βιώνουν σεξουαλική ή/και σωματική κακοποίηση. Τα δεινά των ανθρώπων είναι ατελείωτα και ο καθένας από μας βιώνει την προσωπική του κακουχία σαν κάτι το πρωτόγνωρο, και συνάμα επώδυνο. Αυτό είναι φυσιολογικό.  Το κάθε γεγονός βιώνετε σαν χαμός… είτε σχέσεων, είτε προσωπικού ελέγχου, είτε αυτοσεβασμού.  Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική για τον καθένα, αφού η κάθε σχέση, ο κάθε χαμός αλλά και το κάθε τι για τον κάθε άνθρωπο σημαίνει  κάτι ξεχωριστό. Μπορεί για κάποιους ο  χωρισμός να είναι όαση  από τα βάσανα ενός ανυπόφορου και φορτικού γάμου αλλά για κάποιους άλλους να προκαλεί σοβαρούς προβληματισμούς  στην μετέπειτα ζωής  τους και στις σχέσεις τους.  

Για πολλούς, ένα  τέτοιο γεγονός μπορεί  να  λειτουργήσει και σαν καταλύτης για την δημιουργία σοβαρών  προβλημάτων ύπαρξης  και ψυχολογίας.  Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι μας βιώνουμε το κάθε τι διαφορετικά. Όταν εμείς, οι φίλοι μας ή ο/η σύντροφος μας περνούν δύσκολα αυτό που χρειάζεται να αντιληφθούμε όλοι μας, είναι ότι κανείς μας δεν μπορεί να μπει ολότελα στα παπούτσια του άλλου. Μπορούμε μόνο να τα δοκιμάσουμε να «περπατήσουμε» μαζί τους την δύσκολη διαδρομή τους ...   

Πολλοί άνθρωποι  αναπτύσσουν διαταραχές  μετά-τραυματικού στρες σαν αντίδραση σε αυτό που τους συμβαίνει.

Αν και οι επιστήμονες προσπάθησαν, δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα να εντοπίσουν τι ακριβός διαφοροποιεί τους ανθρώπους που αναπτύσσουν αυτή την ¨διαταραχή¨  με αυτούς που δεν την αναπτύσσουν. Υπάρχουν στοιχεία που επιρρίπτουν μερίδιο ευθύνης στα γονίδια, στο περιβάλλον που ζούμε και σε πολλά άλλα. Αν και δεν ξέρουμε τι ακριβός προκαλεί την διαταραχή αυτή, οι επιστήμονες υπογράμμισαν ότι με τη σωστή καθοδήγηση ένα πολύ δραματικό γεγονός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξελίξουμε τη προσωπικότητα μας, δυναμώνοντας ουσιαστικά την ψυχοσύνθεσή μας.

 Οι ειδικοί σε αυτή την περίπτωση είναι οι ψυχολόγοι που εκπαιδεύονται στον τομέα αυτό, έτσι ώστε, να μας βοηθήσουν να ξανακτίσουμε πετραδάκι-πετραδάκι τον τοίχο που γκρεμίστηκε, και αυτή τη φορά, κάνοντάς τον πιο σταθερό και ίσως ακλόνητο.   

Χριστίνα Φ. Σορόκου    Εγγεγρ. Συμβ. Ψυχολόγος & Ψυχοθεραπεύτρια (99532393)                      

Μαρία Γεωργίου Σιήππη, Πτυχιούχος Ψυχολόγος (99526854)

Κέντρο Ψυχοθεραπείας & Ψυχομετρικής (22458750)