Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

ΑΠΟΕΛ - Η χαμένη παρακαταθήκη των «8»

Αν ήμασταν στη διαδικασία των πέναλτι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ΑΠΟΕΛ αστόχησε σε κτύπημα χωρίς τερματοφύλακα. 

Δεν πρέπει να είναι κανείς εις βάθος αναλυτής της σύγχρονης ιστορίας του ΑΠΟΕΛ, για να διαπιστώσει πως όχι μόνο απέτυχε να αξιοποιήσει την παρακαταθήκη των «8» του Champions League, αλλά έχασε και το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιάς που άφησε εκείνη η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Πόσο εύκολη ήταν η διαχείριση εκείνης της επιτυχίας και γιατί δεν κατάφερε να την εκμεταλλευτεί;

Απειρία

Λένε πως η διαχείριση μιας επιτυχίας είναι πιο δύσκολη υπόθεση από την ίδια την επιτυχία, οπότε, όσο μεγαλύτερος είναι ένας θρίαμβος, τόσο πιο δύσκολη είναι η διαχείρισή του. Πολλά είναι τα παραδείγματα ομάδων, διεθνώς, που κατέρρευσαν μετά από μία επιτυχία δυσανάλογη του μεγέθους τους – φυσικά είναι και ομάδες που μεγάλωσαν, όπως η Ελλάδα μετά το EURO 2004. Το 2012 στον ΑΠΟΕΛ, τόσο η διοίκηση όσο και ο προπονητής, ήταν άπειροι στη διαχείριση τόσο μεγάλων επιτυχιών. Μία απειρία η οποία σε συνδυασμό με τη (μία κάποια, λογική ίσως) έπαρση που συνόδευε άπαντες, μαζί με το αλάθητο που διεκδικούσαν τότε αρκετοί, οδήγησε σε μοιραία λάθη.

Αποδυνάμωση

Ενώ το μπάτζετ ανέβηκε (από 10-11 στα 13,4 εκατ. ευρώ), λογικά, προκειμένου ν’ ανταποκριθεί η ομάδα στις προσδοκίες που δημιούργησε η παρουσία στα προημιτελικά του Champions League, εντούτοις, το ρόστερ αποδυναμώθηκε. Αφενός ο ΑΠΟΕΛ πιάστηκε απροετοίμαστος για το (αρκετά πιθανό) ενδεχόμενο πώλησης των δύο καλύτερών του ποδοσφαιριστών (Τρισκόφσκι, Αΐλτον), αφετέρου αποδείχθηκαν ανεπαρκείς οι παίκτες που επιλέχθηκαν για ν’ αντικαταστήσουν τους γερασμένους πρωταγωνιστές εκείνης της πορείας.

Επιπλέον, εγκαταλείποντας την πάγια τακτική του, ο Γιοβάνοβιτς επέλεξε να ξηλώσει ολόκληρη την αμυντική 4άδα σε ένα καλοκαίρι, κάτι που κόστισε στα προκριματικά του Europa League – καλοκαίρι του 2012. Μοιραία ο ΑΠΟΕΛ βρέθηκε τότε με ένα ρόστερ που έπασχε από ποιότητα, ενώ η εμπορική αξία έπεσε κατακόρυφα. Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο ο ΑΠΟΕΛ δεν επένδυσε σε ποδοσφαιριστές με αξία μεταπώλησης. Επιπροσθέτως, μέσα στη σεζόν 2012-13, και προκειμένου να διορθώσει τα λάθη της καλοκαιρινής περιόδου, προχώρησε σε δανεισμούς παικτών (Τζιόλης, Μπιτόν), οι οποίοι βοήθησαν προσωρινά αλλά φεύγοντας άφησαν μεγάλο κενό, το οποίο ήταν ορατό φέτος.

Μη επένδυση

Μετά την πρόσφατη αποκάλυψη των οικονομικών δεδομένων της εταιρείας ΑΠΟΕΛ Ποδόσφαιρο Λτδ, πολλοί ήταν αυτοί που είπαν πως «δώσαμε 78 εκατ. ευρώ, για τέσσερα DVD», υπονοώντας πως η μοναδική κληρονομιά των «8» ήταν τα συλλεκτικά DVD που κυκλοφόρησαν με την «Καθημερινή». Η αλήθεια είναι πως ειδικά μετά την πρόκριση στα προημιτελικά, αναμενόταν ότι η τότε διοίκηση Ερωτοκρίτου θα επένδυε τουλάχιστον στην ανέγερση ενός προπονητικού κέντρου στην Κοκκινοτριμιθιά. Παρότι έγιναν οι σχετικές εξαγγελίες και παρουσιάστηκαν μακέτες, εντούτοις, το έργο δεν προχώρησε. Τα χρήματα «κουρεύτηκαν» και σήμερα ο στόχος της ανέγερσης προπονητικού κέντρου έχει πάει πολλά χρόνια πίσω. Η μόνη επένδυση που έγινε ήταν στις εγκαταστάσεις του Pascal, ύψους 0,5 εκατ. ευρώ.

Ίδια λειτουργία

Είναι γνωστό πως ο συντομότερος και πιο σίγουρος δρόμος προς την αποτυχία είναι η άρνηση της αλλαγής και της εξέλιξης. Τότε στον ΑΠΟΕΛ επικράτησε η άποψη πως ότι «μία πετυχημένη συνταγή δεν έπρεπε να αλλάξει», οπότε, ο τρόπος λειτουργίας έμεινε ίδιος. Ο Αρχάγγελος συνέχισε να λειτουργεί ως άβατο, ακόμα και οι άνθρωποι της διοίκησης σπανίως έκαναν παρεμβάσεις, η εταιρεία επέλεξε να μην ισχυροποιήσει το ποδοσφαιρικό τμήμα με έναν τεχνικό διευθυντή και ένα δίκτυο σκάουτινγκ, κάτι που κόστισε στην πορεία. Επιχειρήθηκε αναβάθμιση των ακαδημιών, ωστόσο, το εγχείρημα στέφθηκε με αποτυχία.

Οικονομική διαχείριση

Οι προσδοκίες οδήγησαν στην αύξηση του μπάτζετ σε μία περίοδο που οι υπόλοιπες ομάδες προχωρούσαν σε περικοπές. Η πολιτική της εταιρείας να χρηματοδοτεί τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς από τα αποθεματικά, αντί να διερευνήσει τρόπους αύξησης εσόδων/μείωσης εξόδων, αποδείχθηκε λανθασμένη. Είχε σύντομη ημερομηνία λήξης, φέρνοντας «τον ΑΠΟΕΛ στην κατάσταση που ήταν το 2001», κατά τον νυν πρόεδρο Πρόδρομο Πετρίδη.

Εμπορική εκμετάλλευση

Το ρεκόρ στα εισιτήρια διαρκείας, το οποίο στηρίχθηκε σε νέους κατόχους, μαζί το νέο χορηγικό συμβόλαιο με την ΜΤΝ ύψους 1,5 εκατ. ευρώ (για τρία χρόνια), τα συλλεκτικά DVD και το Fantasy Manager, ήταν οι εμπορικές επιτυχίες μετά την πρόκριση στους «8», ωστόσο, θα μπορούσαν να είχαν γίνει περισσότερα στους τομείς των χορηγιών και της επικοινωνίας. Η κρίση, πάντως, λειτούργησε ανασταλτικά στο θέμα της προσέλκυσης νέων χορηγών. Γενικά στο μάρκετινγκ ο ΑΠΟΕΛ δούλεψε καλύτερα, συγκριτικά με άλλους τομείς.

Δημόσιες & Διεθνείς σχέσεις

Ένας τομέας στον οποίο δεν επένδυσε σχεδόν καθόλου ο ΑΠΟΕΛ ήταν οι Δημόσιες και (κυρίως) οι Διεθνείς Σχέσεις. Δεν αναπτύχθηκαν συνεργασίες με ευρωπαϊκά κλαμπ, κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει τους γαλαζοκίτρινους σε τομείς όπως οι χορηγίες και η στελέχωση της ομάδας με δανεικούς ποδοσφαιριστές.

Μπορεί να μην είναι δύσκολη η διαπίστευση πως ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει εκμεταλλευτεί σχεδόν σε κανένα επίπεδο την παρακαταθήκη που του άφησε η πρόκριση στους «8» του Champions League, όμως, οι γαλαζοκίτρινοι έχουν περιθώρια. Η δυναμική που έχει αναπτύξει ο ΑΠΟΕΛ εντός συνόρων, η υγεία που αποπνέει αλλά και η αναγνωρισιμότητα διεθνώς, επιτρέπουν στους διοικούντες ακόμα και τώρα να κεφαλαιοποιήσουν ένα μέρος της επιτυχίας. Τα χρήματα δεν υπάρχουν, αλλά ο ΑΠΟΕΛ θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ακόμα και τώρα την καλή του φήμη.

Παράλληλα, η εμπειρία μέσα από την αποτυχία της διαχείρισης της πρόκρισης στους «8» ίσως αποδειχθεί πολύτιμη στο να διαχειριστεί πιο αποδοτικά μία μελλοντική επιτυχία, ακόμα και μικρότερης κλίμακας.

Source : www.24sports.com.cy


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου