Μετά από λίγες διακοπές και μια έντονη περίοδο προετοιμασίας στην off season, οι τενίστες, σε άνδρες και γυναίκες, μας έδωσαν κάποια αρχικά δείγματα γραφής στα πρώτα τουρνουά της χρονιάς, που αποτελούν τον προπομπό του μεγάλου ραντεβού της Μελβούρνης.
Στις γυναίκες, στο σημαντικότερο τουρνουά της πρώτης εβδομάδας του χρόνου, στο Μπρισμπέιν, η Σερίνα Γουίλιαμς επικράτησε των δύο κυριότερων αντιπάλων στο tour, της Μαρία Σαράποβα στον ημιτελικό και της Βικτόρια Αζαρένκα στον τελικό και απέδειξε για πολλοστή φορά, ότι ο θρόνος της στην κορυφή του κόσμου παραμένει ακλόνητος και όσο παίζει στα στάνταρ των δυνατοτήτων της, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία που να μπορεί να την αμφισβητήσει.
Στο σημερινό γυναικείο τένις και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο ανδρικό, η δύναμη κατέχει, σε συντριπτικό ποσοστό, τον πρωτεύοντα ρόλο έναντι της τεχνικής. Οι σύγχρονες τενίστριες, επενδύουν την επιτυχία τους στο πόσο δυνατά θα χτυπήσουν τις μπάλες, με θανατηφόρα ground strokes από την baseline, με αποτέλεσμα, θα έλεγα δυστυχώς, η τέχνη και η φαντασία να παίζουν ελάχιστο πια ρόλο. Αυτό είναι όμως για την Γουίλιαμς, με την εξωπραγματική σωματική διάπλαση, βούτυρο στο ψωμί της, γιατί όσο προσπαθούν όλες να την κοντράρουν με μοναδικό όπλο τη δύναμη, θα βγαίνουν τις περισσότερες φορές χαμένες. Αλήθεια και νομίζω αυτή είναι η άποψη πολλών, πόσο λείπουν σήμερα τενίστριες όπως η υπέροχη Ζιστίν Ενάν, με το έξοχο στυλ και τον απαράμιλλο πλουραλισμό κινήσεων…..
Περνώντας στους άνδρες, τα δύο μεγαλύτερα τουρνουά προετοιμασίας για το Australian Open έγιναν στο Μπρισμπέιν και στη Ντόχα, στα οποία συμμετείχαν τα περισσότερα μεγάλα ονόματα και μας βοήθησαν να εξάγουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα, για την αγωνιστική κατάσταση που βρίσκονται εν όψει Μελβούρνης.
Ακολουθώντας την πεπατημένη της περσινής χρονιάς, ο Νόβακ Τζόκοβιτς προτίμησε να πάει κατευθείαν στην Αυστραλία για το πρώτο Major της σεζόν, παρακάμπτοντας όλα τα τουρνουά που προηγούνται του μεγάλου event, συμμετέχοντας απλά, στο άνευ αγωνιστικής σημασίας, exhibition στο Άμπου Ντάμπι.
Ανταγωνιστικά δεν είδαμε ακόμα το Σέρβο, αλλά το βέβαιο είναι ότι για άλλη μια φορά, θα είναι από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, φαβορί για το τρόπαιο στο επερχόμενο Grand Slam. Άλλωστε είναι ο υπερασπιστής του τίτλου και θα διεκδικήσει φέτος την 5η κατάκτηση και 4η συνεχόμενη του βαρύτιμου Major.
Στη Ντόχα του Κατάρ είχαμε τη συμμετοχή του Ραφαέλ Ναδάλ και του Άντι Μάρεϊ.
Ο Μάρεϊ προφανώς επηρεασμένος από την πρόσφατη εγχείρηση στην πλάτη, έδειξε εντελώς ανέτοιμος, σε κακή αγωνιστική και φυσική κατάσταση. Τον πήχη για την Αυστραλία τον κατέβασε πολύ και ο ίδιος στις δηλώσεις του, γνωρίζοντας ότι η πολύμηνη απουσία του από τους αγώνες, τον έχει ρίξει πολύ πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους βασικούς αντιπάλους του. Σε αυτό το ανώτατο επίπεδο, όση προπόνηση κι αν κάνει ο αθλητής, όσο σκληρά κι αν πιέζει τον εαυτό του στα γυμναστήρια, όταν απουσιάζει ο ανταγωνισμός των
επίσημων αγώνων για τόσους πολλούς μήνες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Μάρεϊ, είναι πολύ δύσκολο να βρει αμέσως τη φόρμα που απαιτείται, για να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις που θα συναντήσει όταν βγει στις αρένες. Το εμπόδιο γίνεται ακόμα υψηλότερο όταν μπροστά βρίσκεται ένα τουρνουά Grand Slam. O Σκωτσέζος γνωρίζει ότι το timing δεν τον ευνοεί και οι πιθανότητες επιτυχίας είναι σαφώς περιορισμένες.
Αυτός βέβαια είναι ένας κανόνας του αθλητισμού, που όπως πάντα έχει τις εξαιρέσεις του. Ένα κανόνα που ανέτρεψε πέρυσι με εμφατικό τρόπο ο Ράφα Ναδάλ, που μετά από 7 μήνες απουσίας, θυμόμαστε όλοι τη μεγαλειώδη επιστροφή του στα court και την κατάληξή του στο τέλος της χρονιάς στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης.
Με το καλημέρα της νέας αγωνιστικής σεζόν, ο Ισπανός κατέκτησε τον τίτλο στη Ντόχα, δείχνοντας από νωρίς και τις φετινές του διαθέσεις. Δε θα μπορούσαμε να πούμε σίγουρα, ότι ο Ράφα θάμπωσε τον κόσμο με τις εμφανίσεις του στο Qatar Open, παρά την κατάκτηση του τίτλου. Κανένα ματς δεν κέρδισε εύκολα, πιέστηκε λίγο ως πολύ σε όλα, αλλά φάνηκε με αέρινη κίνηση, χωρίς προβλήματα και όπως συμβαίνει σε όλη την καριέρα του ήταν πλημμυρισμένος από το winning spirit, που πάντα τον χαρακτήριζε.
Με ένα μαγικό τρόπο, όποτε το χρειαζόταν, όποτε στριμωχνόταν στα σχοινιά, άλλαζε δυναμική και ταχύτητα στο παιχνίδι του, κατακτώντας το στόχο του. Είναι πράγματι εκπληκτική αυτή η never die αντίληψη που διαθέτει ο Ναδάλ και που τον έχει βγάλει τόσες και τόσες φορές από τη δύσκολη θέση. Η υπόμνηση ότι είναι από τα σούπερ φαβορί για την κατάκτηση του Αυστραλιανού Open, είναι
μάλλον περιττή...
Στο Μπρισμπέιν είχαμε τη συμμετοχή του Ρότζερ Φέντερερ, που ο σκοπός του είναι να διαγράψει την περσινή χειρότερη χρονιά της καριέρας του και να πάρει μια εντυπωσιακή ρεβάνς, επιστρέφοντας στους τίτλους και στις επιτυχίες. Το καλεντάρι του για φέτος, που προβλέπει να είναι παρών σε όλα τα μεγάλα ραντεβού, δείχνει την άσβεστη δίψα του για επιστροφή στην κορυφή. Αυτό από μόνο του γεμίζει χαρά τους λάτρεις του ωραίου τένις.
Το ερώτημα και η απορία όλων είναι αν μπορεί να κάνει το μεγάλο come back, γιατί και κατά τη γνώμη πολλών, είναι….γέρος άνθρωπος, ένας βετεράνος, λίγο πριν τη…..σύνταξη, που βρίσκεται ακόμα στο tour από ματαιοδοξία και για κάποια τελευταία καλά συμβόλαια με τους χορηγούς του. Θεέ μου, τι θα ακούσουμε ακόμα…..
Ξεπερνώντας τις…εμβριθείς και βαθυστόχαστες αναλύσεις περί….περήφανων γηρατειών, η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Ελβετός βασιλιάς μπορεί να επιστρέψει στη λεωφόρο των επιτυχιών.
Στο τουρνουά του Μπρισμπέιν ο Φέντερερ, εμφανιζόμενος με μεγαλύτερη κεφαλή ρακέτας, 98 τετ. ιν., από τις 90 που έπαιζε μέχρι τώρα, παρουσίασε μέχρι τον τελικό ένα καλό πρόσωπο, με συνεχή κίνηση στο court, αποτελεσματικό service και αξιόπιστο backhand. Φτάνοντας εύκολα στον τελικό, όλοι θεώρησαν ότι έφτασε η ώρα για το πρώτο του τρόπαιο μετά από 7 μήνες. Στο ματς για τον τίτλο όμως, παρουσίασε τη βασική ασθένεια που έχει επηρεάσει τόσο πολύ το παιχνίδι του το τελευταίο διάστημα. Τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και την απώλεια αυτοσυγκέντρωσης που είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση του στόχου.
Στον τελικό συναντώντας έναν εκπληκτικό Λέιτον Χιούιτ, που παραμένει διαχρονικά ένας μεγάλος πρωταθλητής, ο Φέντερερ παρουσιάστηκε αγνώριστος, χωρίς εμπνεύσεις, γεμάτος αμφιβολίες και υπερβολικό άγχος. Ο μύθος των ηττών, που προέρχονται λόγω των αντιπάλων που είναι νεότεροι και δυνατότεροι, καταρρίφθηκε πανηγυρικά, αφού ο Χιούιτ είναι 6 μήνες μεγαλύτερος του Ελβετού….
Το μεγάλο μυστικό είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης που συνεχίζει να παρουσιάζει ο μαέστρος και του μειώνει κατακόρυφα τις πιθανότητες επιτυχίας. Είναι εξόφθαλμο πια, μετά από τόσα παιχνίδια που έχουμε δει το ίδιο σενάριο, ότι το πρόβλημα του Φέντερερ εδράζεται αποκλειστικά στον ψυχολογικό τομέα και όχι στον αγωνιστικό. Συνεχίζω να πιστεύω, ότι η ανάσταση του κορυφαίου τενίστα όλων των εποχών, παρά τον τεράστιο ανταγωνισμό που υπάρχει στο tour, είναι αποκλειστικά στο χέρι του. Τη φετινή αγωνιστική σεζόν, ο Ελβετός
θα επιχειρήσει λυσσαλέα να επανέλθει στην κορυφή. Θεωρώ αδιανόητο να αφήσει τον εαυτό του να επαναλάβει αγωνιστική χρονιά, όπως την περσινή. Ίσως η απαρχή να γίνει στο προσεχές Αυστραλιανό Major….
Αυτή η πρώτη εβδομάδα λοιπόν της νέας χρονιάς, μας έδωσε μια αρχική γεύση για την κατάσταση που βρίσκονται οι μεγάλοι αστέρες του αθλήματος σε γενικές γραμμές. Μη λησμονούμε πάντως, ότι αυτά τα μικρότερης εμβέλειας τουρνουά που έχουν γίνει μέχρι τώρα, δεν έχουν καμία σχέση πνευματικά και σωματικά για τους τενίστες, με τις ύψιστες απαιτήσεις που δημιουργεί ένα τουρνουά Grand Slam. Σε ένα μαραθώνιο δύο εβδομάδων πολλά μπορούν να αλλάξουν και αυτή είναι και η απόλυτη γοητεία!
Αφού μας χωρίζουν λοιπόν λίγα εικοσιτετράωρα από την έναρξη του πρώτου Major για το 2014, του Australian Open, η αναμονή όλων των φίλων του τένις φτάνει στο τέλος της.
Το μεγάλο πάρτι στην Αυστραλία ξεκινάει και οι τενιστικές αρένες του Melbourne Park, περιμένουν τους μεγάλους πρωταγωνιστές να βάλουν φωτιά στις ρακέτες τους, χαρίζοντάς μας και πάλι επικές μονομαχίες!
Ας το απολαύσουμε!!
Στις γυναίκες, στο σημαντικότερο τουρνουά της πρώτης εβδομάδας του χρόνου, στο Μπρισμπέιν, η Σερίνα Γουίλιαμς επικράτησε των δύο κυριότερων αντιπάλων στο tour, της Μαρία Σαράποβα στον ημιτελικό και της Βικτόρια Αζαρένκα στον τελικό και απέδειξε για πολλοστή φορά, ότι ο θρόνος της στην κορυφή του κόσμου παραμένει ακλόνητος και όσο παίζει στα στάνταρ των δυνατοτήτων της, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία που να μπορεί να την αμφισβητήσει.
Στο σημερινό γυναικείο τένις και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο ανδρικό, η δύναμη κατέχει, σε συντριπτικό ποσοστό, τον πρωτεύοντα ρόλο έναντι της τεχνικής. Οι σύγχρονες τενίστριες, επενδύουν την επιτυχία τους στο πόσο δυνατά θα χτυπήσουν τις μπάλες, με θανατηφόρα ground strokes από την baseline, με αποτέλεσμα, θα έλεγα δυστυχώς, η τέχνη και η φαντασία να παίζουν ελάχιστο πια ρόλο. Αυτό είναι όμως για την Γουίλιαμς, με την εξωπραγματική σωματική διάπλαση, βούτυρο στο ψωμί της, γιατί όσο προσπαθούν όλες να την κοντράρουν με μοναδικό όπλο τη δύναμη, θα βγαίνουν τις περισσότερες φορές χαμένες. Αλήθεια και νομίζω αυτή είναι η άποψη πολλών, πόσο λείπουν σήμερα τενίστριες όπως η υπέροχη Ζιστίν Ενάν, με το έξοχο στυλ και τον απαράμιλλο πλουραλισμό κινήσεων…..
Περνώντας στους άνδρες, τα δύο μεγαλύτερα τουρνουά προετοιμασίας για το Australian Open έγιναν στο Μπρισμπέιν και στη Ντόχα, στα οποία συμμετείχαν τα περισσότερα μεγάλα ονόματα και μας βοήθησαν να εξάγουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα, για την αγωνιστική κατάσταση που βρίσκονται εν όψει Μελβούρνης.
Ακολουθώντας την πεπατημένη της περσινής χρονιάς, ο Νόβακ Τζόκοβιτς προτίμησε να πάει κατευθείαν στην Αυστραλία για το πρώτο Major της σεζόν, παρακάμπτοντας όλα τα τουρνουά που προηγούνται του μεγάλου event, συμμετέχοντας απλά, στο άνευ αγωνιστικής σημασίας, exhibition στο Άμπου Ντάμπι.
Ανταγωνιστικά δεν είδαμε ακόμα το Σέρβο, αλλά το βέβαιο είναι ότι για άλλη μια φορά, θα είναι από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, φαβορί για το τρόπαιο στο επερχόμενο Grand Slam. Άλλωστε είναι ο υπερασπιστής του τίτλου και θα διεκδικήσει φέτος την 5η κατάκτηση και 4η συνεχόμενη του βαρύτιμου Major.
Στη Ντόχα του Κατάρ είχαμε τη συμμετοχή του Ραφαέλ Ναδάλ και του Άντι Μάρεϊ.
Ο Μάρεϊ προφανώς επηρεασμένος από την πρόσφατη εγχείρηση στην πλάτη, έδειξε εντελώς ανέτοιμος, σε κακή αγωνιστική και φυσική κατάσταση. Τον πήχη για την Αυστραλία τον κατέβασε πολύ και ο ίδιος στις δηλώσεις του, γνωρίζοντας ότι η πολύμηνη απουσία του από τους αγώνες, τον έχει ρίξει πολύ πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους βασικούς αντιπάλους του. Σε αυτό το ανώτατο επίπεδο, όση προπόνηση κι αν κάνει ο αθλητής, όσο σκληρά κι αν πιέζει τον εαυτό του στα γυμναστήρια, όταν απουσιάζει ο ανταγωνισμός των
επίσημων αγώνων για τόσους πολλούς μήνες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Μάρεϊ, είναι πολύ δύσκολο να βρει αμέσως τη φόρμα που απαιτείται, για να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις που θα συναντήσει όταν βγει στις αρένες. Το εμπόδιο γίνεται ακόμα υψηλότερο όταν μπροστά βρίσκεται ένα τουρνουά Grand Slam. O Σκωτσέζος γνωρίζει ότι το timing δεν τον ευνοεί και οι πιθανότητες επιτυχίας είναι σαφώς περιορισμένες.
Αυτός βέβαια είναι ένας κανόνας του αθλητισμού, που όπως πάντα έχει τις εξαιρέσεις του. Ένα κανόνα που ανέτρεψε πέρυσι με εμφατικό τρόπο ο Ράφα Ναδάλ, που μετά από 7 μήνες απουσίας, θυμόμαστε όλοι τη μεγαλειώδη επιστροφή του στα court και την κατάληξή του στο τέλος της χρονιάς στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης.
Με το καλημέρα της νέας αγωνιστικής σεζόν, ο Ισπανός κατέκτησε τον τίτλο στη Ντόχα, δείχνοντας από νωρίς και τις φετινές του διαθέσεις. Δε θα μπορούσαμε να πούμε σίγουρα, ότι ο Ράφα θάμπωσε τον κόσμο με τις εμφανίσεις του στο Qatar Open, παρά την κατάκτηση του τίτλου. Κανένα ματς δεν κέρδισε εύκολα, πιέστηκε λίγο ως πολύ σε όλα, αλλά φάνηκε με αέρινη κίνηση, χωρίς προβλήματα και όπως συμβαίνει σε όλη την καριέρα του ήταν πλημμυρισμένος από το winning spirit, που πάντα τον χαρακτήριζε.
Με ένα μαγικό τρόπο, όποτε το χρειαζόταν, όποτε στριμωχνόταν στα σχοινιά, άλλαζε δυναμική και ταχύτητα στο παιχνίδι του, κατακτώντας το στόχο του. Είναι πράγματι εκπληκτική αυτή η never die αντίληψη που διαθέτει ο Ναδάλ και που τον έχει βγάλει τόσες και τόσες φορές από τη δύσκολη θέση. Η υπόμνηση ότι είναι από τα σούπερ φαβορί για την κατάκτηση του Αυστραλιανού Open, είναι
μάλλον περιττή...
Στο Μπρισμπέιν είχαμε τη συμμετοχή του Ρότζερ Φέντερερ, που ο σκοπός του είναι να διαγράψει την περσινή χειρότερη χρονιά της καριέρας του και να πάρει μια εντυπωσιακή ρεβάνς, επιστρέφοντας στους τίτλους και στις επιτυχίες. Το καλεντάρι του για φέτος, που προβλέπει να είναι παρών σε όλα τα μεγάλα ραντεβού, δείχνει την άσβεστη δίψα του για επιστροφή στην κορυφή. Αυτό από μόνο του γεμίζει χαρά τους λάτρεις του ωραίου τένις.
Το ερώτημα και η απορία όλων είναι αν μπορεί να κάνει το μεγάλο come back, γιατί και κατά τη γνώμη πολλών, είναι….γέρος άνθρωπος, ένας βετεράνος, λίγο πριν τη…..σύνταξη, που βρίσκεται ακόμα στο tour από ματαιοδοξία και για κάποια τελευταία καλά συμβόλαια με τους χορηγούς του. Θεέ μου, τι θα ακούσουμε ακόμα…..
Ξεπερνώντας τις…εμβριθείς και βαθυστόχαστες αναλύσεις περί….περήφανων γηρατειών, η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Ελβετός βασιλιάς μπορεί να επιστρέψει στη λεωφόρο των επιτυχιών.
Στο τουρνουά του Μπρισμπέιν ο Φέντερερ, εμφανιζόμενος με μεγαλύτερη κεφαλή ρακέτας, 98 τετ. ιν., από τις 90 που έπαιζε μέχρι τώρα, παρουσίασε μέχρι τον τελικό ένα καλό πρόσωπο, με συνεχή κίνηση στο court, αποτελεσματικό service και αξιόπιστο backhand. Φτάνοντας εύκολα στον τελικό, όλοι θεώρησαν ότι έφτασε η ώρα για το πρώτο του τρόπαιο μετά από 7 μήνες. Στο ματς για τον τίτλο όμως, παρουσίασε τη βασική ασθένεια που έχει επηρεάσει τόσο πολύ το παιχνίδι του το τελευταίο διάστημα. Τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και την απώλεια αυτοσυγκέντρωσης που είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση του στόχου.
Στον τελικό συναντώντας έναν εκπληκτικό Λέιτον Χιούιτ, που παραμένει διαχρονικά ένας μεγάλος πρωταθλητής, ο Φέντερερ παρουσιάστηκε αγνώριστος, χωρίς εμπνεύσεις, γεμάτος αμφιβολίες και υπερβολικό άγχος. Ο μύθος των ηττών, που προέρχονται λόγω των αντιπάλων που είναι νεότεροι και δυνατότεροι, καταρρίφθηκε πανηγυρικά, αφού ο Χιούιτ είναι 6 μήνες μεγαλύτερος του Ελβετού….
Το μεγάλο μυστικό είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης που συνεχίζει να παρουσιάζει ο μαέστρος και του μειώνει κατακόρυφα τις πιθανότητες επιτυχίας. Είναι εξόφθαλμο πια, μετά από τόσα παιχνίδια που έχουμε δει το ίδιο σενάριο, ότι το πρόβλημα του Φέντερερ εδράζεται αποκλειστικά στον ψυχολογικό τομέα και όχι στον αγωνιστικό. Συνεχίζω να πιστεύω, ότι η ανάσταση του κορυφαίου τενίστα όλων των εποχών, παρά τον τεράστιο ανταγωνισμό που υπάρχει στο tour, είναι αποκλειστικά στο χέρι του. Τη φετινή αγωνιστική σεζόν, ο Ελβετός
θα επιχειρήσει λυσσαλέα να επανέλθει στην κορυφή. Θεωρώ αδιανόητο να αφήσει τον εαυτό του να επαναλάβει αγωνιστική χρονιά, όπως την περσινή. Ίσως η απαρχή να γίνει στο προσεχές Αυστραλιανό Major….
Αυτή η πρώτη εβδομάδα λοιπόν της νέας χρονιάς, μας έδωσε μια αρχική γεύση για την κατάσταση που βρίσκονται οι μεγάλοι αστέρες του αθλήματος σε γενικές γραμμές. Μη λησμονούμε πάντως, ότι αυτά τα μικρότερης εμβέλειας τουρνουά που έχουν γίνει μέχρι τώρα, δεν έχουν καμία σχέση πνευματικά και σωματικά για τους τενίστες, με τις ύψιστες απαιτήσεις που δημιουργεί ένα τουρνουά Grand Slam. Σε ένα μαραθώνιο δύο εβδομάδων πολλά μπορούν να αλλάξουν και αυτή είναι και η απόλυτη γοητεία!
Αφού μας χωρίζουν λοιπόν λίγα εικοσιτετράωρα από την έναρξη του πρώτου Major για το 2014, του Australian Open, η αναμονή όλων των φίλων του τένις φτάνει στο τέλος της.
Το μεγάλο πάρτι στην Αυστραλία ξεκινάει και οι τενιστικές αρένες του Melbourne Park, περιμένουν τους μεγάλους πρωταγωνιστές να βάλουν φωτιά στις ρακέτες τους, χαρίζοντάς μας και πάλι επικές μονομαχίες!
Ας το απολαύσουμε!!
Source : www.24tennis.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου