ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΣΕ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ

Ο μεγαλύτερος πόθος ενός πρόσφυγα δεν είναι άλλος από το να καταφέρει κάποια στιγμή να γυρίσει πίσω στο σπίτι του, στο δικό του σπίτι, που ο ΑΤΤΙΛΑΣ του το πήρε με το έτσι θέλω...

Ο πόνος είναι αβάσταχτος, οι σκέψεις μαρτυρικές, οι αναμνήσεις έντονες και η αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν οι δικοί τους αστείρευτη.

Κι όμως. Μία ελληνοκύπρια πρόσφυγας, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, πριν από λίγες μέρες αποφάσισε - πριν κλείσει για πάντα τα μάτια της - να επισκεφτεί για πρώτη και τελευταία φορά το πατρικό της σπίτι στην πανέμορφη περιοχή Κέρμια. Ηταν άλλωστε επιθυμία της μητέρας της, να το δει και να το επισκεφτεί και έτσι μάνα και κόρη ξεκίνησαν για το πικρό αυτό δρομολόγιο... Να "επισκεφτούν" το δικό τους σπίτι. Τι τραγικό.

Με το που έφτασαν στην εξώπορτα, του αρκετά διατηρητέου σπιτιού τους, πάγωσαν, βούρκωσαν και άνοιξαν δειλά - δειλά το κάγκελο της αυλής προκειμένου να χτυπήσουν την πόρτα. Κινήσεις αργές, τρομαγμένες αλλά μετά από 39 χρόνια να πατάς στο χώμα που γεννήθηκες και να αντικρίσεις το πατρικό σου δεν είναι & λίγο πράγμα.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, η πιο σκληρή στιγμή δεν ήταν όταν χτύπησαν το κουδούνι αλλά όταν ένα ζευγάρι Βρετανών, κάπου στα 50 τους ανοίγουν την πόρτα & με περίεργο ύφος τους ρωτάνε τι θέλουν. "Μπορούμε να δούμε το σπίτι μας; Είναι το σπίτι της μητέρας μου..." λέει η κόρη σχεδόν με τρεμάμενη φωνή. "Οχι, δεν μπορείτε. Γιατί αυτό είναι το σπίτι μου. Το έχω αγοράσει, μου ανήκει και δεν θέλουμε κανείς να μπαίνει μέσα.." Η ελπίδα τους "πάγωσε", τα μάτια τους βούρκωσαν, το στόμα τους στέγνωσε.

Το ζευγάρι λοιπόν από την Βρετανία απαγόρευσαν στην ελληνοκύπρια μάνα και κόρη να δουν για τελευταία φορά το σπίτι που ο Αττίλας τους το πήρε με το ετσι θέλω... Μια μαχαιριά, δεύτερη μετά τον πόλεμο του 74 που θα παραμείνει για πάντα ανοιχτή πληγή.

Source: http://showtime-cy.blogspot.com