Παρόλα αυτά η Μελίνα Ασλανίδου έχει σχολιαστεί περισσότερο από όλους. Εκείνη φαίνεται ν αμην καταλαβαίνει ακριβώς το γιατί συμβαίνει αυτό αλλά δέχεται με καλή διάθεση κάθε είδους κριτική. Το TLIFE την συνάντησε στο πρώτο press junket του talent show και μας μίλησε, με την γλυκήτα που την διακρίνει, για όλα!
Υπήρχαν άνθρωποι στο κοντινό σου περιβάλλον, είτε το οικογενειακό είτε το επαγγελματικό είτε το φιλικό που όταν μοιράστηκες μαζί τους αρχικά την πρόταση να συμμετάσχεις στο Voice, σου είπαν «Όχι, Μελίνα, αυτό δεν είναι για σένα!»;
Κοίτα, υπήρχαν κάποιοι πολύ στενοί φίλοι και συνεργάτες, οι οποίοι φοβήθηκαν, ίσως λίγο παραπάνω από μένα, αυτό το καινούριο τόλμημα. Παρόλα αυτά, επειδή όταν...πιστεύω πολύ στην πρώτη αίσθηση και στο πρώτο συναίσθημα που λαμβάνεις όταν σου γίνεται μια πρόταση, η οποία ξενίζει στα μάτια σου, επειδή αυτό το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήτανε θετικό και κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό που έχει να κάνει με τη δουλειά σου, μ’ αυτό που κάνεις κι εσύ τόσα χρόνια, αλλά θα ασχοληθείς με άλλα παιδιά. Δηλαδή, πέρα από σένα με άλλους ανθρώπους. Κι άλλοι τραγουδάνε! Δεν τραγουδάς μόνο εσύ! Κι αυτό εμένα μου άρεσε πάρα πολύ σαν ιδέα. Κι έτσι πολύ...χαίρομαι που μπήκα σ’ αυτή τη διαδικασία γιατί ζω πραγματικά πολύ ωραίες στιγμές με τα παιδιά. Και δύσκολες στιγμές, όχι μόνο ωραίες. Γιατί τα battles, ας πούμε, είναι δύσκολες στιγμές για μένα. Αλλά παρόλα αυτά, επειδή τίποτα δεν τελειώνει εδώ και επειδή τα όνειρα τώρα αρχίζουν, τώρα γνωρίζουμε τα παιδιά, τώρα ξεκινάνε όλα, ευελπιστώ στα καλύτερα, στα πιο θετικά πράγματα.
Φοβήθηκες μην εκτεθείς λόγω τηλεόρασης; Λόγω του ότι θα βλέπαμε και κάποια στοιχεία αυθόρμητα, τις αντιδράσεις του χαρακτήρα σου που δε φαίνονται πάνω σε μία σκηνή όταν τραγουδάς, και σε τόσο μεγάλο κομμάτι...σε εκατομμύρια τηλεθεατές!
Ε, δεν είμαι κακό παιδί. Θα πω κι εγώ αυτό που λέει ο Stavento. Είμαι το καλύτερο παιδί, από τη δεξιά πλευρά. Ο Stavento είναι απ’ την αριστερά, εγώ απ’ τη δεξιά. Όχι, θα σου πω. Φοβήθηκα...Είναι μία έκθεση σαφώς. Δεν το είχα σκεφτεί, πραγματικά. Μπήκα πιο αθώα. Και πίστευα ότι δε θ’ ασχοληθούν με τίποτα άλλο που αφορά εμένα. Παρόλα αυτά προσπαθώ να είμαι πραγματικά αυτό που είμαι, που είμαι με τους φίλους μου, με την οικογένειά μου. Δηλαδή, εντάξει, όσο μπορώ πιο αληθινή, κι αυτό που είμαι πραγματικά. Όταν εκτίθεσαι, εκτίθεσαι. Οπότε...
Στεναχωρήθηκες καθόλου; Δέχτηκες κριτική ακόμα και για το τατουάζ, ας πούμε.
Το ρίσκο ήτανε...Και τι έγινε;
Όχι, αν σε στεναχώρησαν κάποια σχόλια...
Όχι μωρέ, όχι. Δόξα τω Θεώ, την υγειά μας την έχουμε, μια χαρά είμαστε. Δεν μπήκα σε...Η εποικοδομητική κριτική είναι πολύ σημαντική και πρέπει να την ακούμε για να διορθωνόμαστε. Γιατί κι εσείς μπορείτε να μου πείτε κάτι που εμένα θα με βοηθήσει στη ζωή μου και θα σας ευγνωμονήσω γι’ αυτό το πράγμα, γιατί θα με βοηθήσετε να φτιάξω κάτι που εγώ πιθανόν να μην το έχω δει, που να μη με βοηθάει στη δική μου τη ζωή. Κι εγώ μπορεί να πω σε κάποιον κάτι παραπλήσιο και να τον βοηθήσω. Νομίζω ότι είναι ωραίο να λειτουργούμε έτσι οι άνθρωποι, να βοηθάμε ο ένας τον άλλον.
Θα πάρεις κάποιον...έχεις σκεφτεί αν θα πάρεις κάποιο παιδί μαζί σου μετά απ’ το The Voice; Σε κάποιες συναυλίες, σε κάποια σκηνή.
Ναι. Όλους!
Ήσουνα η μόνη που πορωνόσουν πάρα πολύ και στεναχωριόσουν πραγματικά. Δηλαδή, εγώ στεναχωριόμουν που σ’ έβλεπα να στεναχωριέσαι τόσο πολύ!
Εγώ να δεις πόση στεναχώρια τράβηξα! Εντάξει, ρε παιδί μου. Απλά, ίσως να...Να είμαι εγώ έτσι σα χαρακτήρας, είμαι έτσι. Δηλαδή, και με τις ταινίες, ας πούμε, στεναχωριέμαι.
Ξέρεις πόσα τούρκικα είχα δει παιδί κι έκλαιγα κάτω απ’ τις μαξιλάρες να μη με βλέπουν; Εντάξει, το ‘χω αυτό σαν άνθρωπος. Κοκκίνισαν τα μάγουλα με τον αδερφό μου. Το ‘χω αυτό! Και βάζαμε, για να μη μας δουν ότι κλαίμε, είμαστε πολύ δυνατοί εμείς, και βάζαμε έτσι...Κλάμα! Κλάμα από κάτω. Ωραίο είναι να εκφραζόμαστε.
Τα πονάω εγώ τα παιδιά. Τ’ αγαπάω τα παιδιά. Όλα τα παιδιά, και τα δικά μου τα παιδιά και όλα τα παιδιά που προσπαθούνε. Που δοκιμάζουν τ’ όνειρό τους, που...Εντάξει, δε διαφέρω απ’ αυτά τα παιδιά.
Σ’ αυτό που κάνεις τώρα, δηλαδή, είναι η πιο δύσκολή σου στιγμή μες το παιχνίδι; Που πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο δικούς σου;
Στα battles, ναι. Αυτό, ναι. Δεν είναι ευχάριστο, καθόλου. Παρόλα αυτά, είναι όροι και κανόνες του παιχνιδιού. Κι όπως πολύ σωστά λέει κι η Δέσποινα, είναι ένα παιχνίδι, παιδιά. Ας το βάλουμε στη σωστή του διάσταση.
Υπάρχει κάτι που θα κρατήσεις απ’ αυτά; Γιατί είπες ότι από καθετί που σου λένε, το χρησιμοποιείς εποικοδομητικά και σου μένει. Αυτό που θα σου μείνει, είτε από τους άλλους coaches, είτε συνολικά από το παιχνίδι, που σ’ έχει κάνει καλύτερη σε κάτι;
Θα το δω στην πορεία του χρόνου. Θα πρέπει να περάσει ο χρόνος και να μπορώ να το δω από απόσταση και να καταλάβω τι είναι αυτό. Αλλά τώρα προς το παρόν είμαι σαν ένα σφουγγάρι που ρουφάει. Είμαι αιώνια μαθήτρια και εγώ. Μεταφέρω ό, τι εμπειρία έχω και προσπαθώ να βοηθήσω τα παιδιά όσο μπορώ. Και πιστεύω ότι είναι αμφίδρομο αυτό. Ακόμα και τα παιδιά με βοηθάνε κι εμένα. Δηλαδή, μοιραζόμαστε και βλέπω και πώς βλέπουνε τα ίδια, τις ανησυχίες τους, το πού πάει το τραγούδι, το ότι επιλέγουν όλα τα παιδιά να πούνε ξένα τραγούδια. Τι! Αυτό κάτι πρέπει να μου πει κι εμένα. Όλους μας.
Αν εσύ πήγαινες ως υποψήφια, ποιον απ’ τους άλλους τρεις κριτές θα επέλεγες και για ποιο λόγο;
Αν εγώ πήγαινα ως υποψήφια, ποιον απ’ τους τρεις κριτές, θα...Δύσκολη ερώτηση. Δύσκολη, γιατί...
Θα πήγαινες καταρχάς;
Ναι.
Όταν βγήκες τότε με το τραγούδι, με τη διασκευή, όταν ήσουν στα βήματά σου τα πρώτα, θα πήγαινες;
Αν ήμουνα 16, θα πήγαινα. Πιο πίσω πάω. Στην αρχή, στην πολλή αρχή... Θα πήγαινα με την έννοια του ότι αν δεν είχα μπει στους δρόμους που μπήκα, δηλαδή, έτσι με το σκεπτικό που είχα, μπορεί και να το φοβόμουνα. Να μην πήγαινα. Από φόβο όμως.
Αφού θα πήγαινες, ποιον θα επέλεγες; Ή δεν μπορείς ν’ απαντήσεις;
Και τους 3! Δεν μπορώ ν’ απαντήσω. Δεν απαντώ. Γιατί ο καθένας θα μου ‘δινε κάτι διαφορετικό. Οπότε θα ‘ταν δύσκολο να διαλέξω.
Άρα θα ΄ταν θέμα στιγμής, ας πούμε;
Θα ‘ταν δύσκολο να επιλέξω, ναι.
Ο κόσμος από τη λαϊκή μουσική, σε ξέρει. Δεν είσαι απ’ αυτούς που δίνεις πάρα πολλές συνεντεύξεις κτλ. Τώρα σ’ έχει γνωρίσει ένα ευρύτερο κοινό. Δεν ξέρω, ας πούμε, τι σου λέει μια γιαγιά, μια θεία στο δρόμο. Δεν ξέρω τώρα αν έχεις γίνει πιο προσεγγίσιμη, πιο προσιτή, πιο...Μέσα απ’ τη δύναμη του μέσου. Δηλαδή αν έχεις δει διαφορά.
Σ’ αυτή την ερώτηση θέλω να σας απαντήσω αυτό που πολύ εύστοχα είπε ο φίλος μου, ο Αντώνης ο Μιτζέλος. Που είπε «Μελίνα μου, 35 δευτερόλεπτα τηλεοπτικά, τηλεοπτικού χρόνου ισοστάθμισαν καριέρα 35 χρόνων.» Εγώ το βλέπω αυτό τρυφερά, γιατί ο κόσμος πραγματικά πλέον μπορεί ν’ ακούει μια φωνή και να λέει «Α, είναι ο τάδε καλλιτέχνης!» κτλ, η τηλεόραση είναι πολύ δυνατό μέσο, πάρα πολύ δυνατό. Τώρα πάλι στο Σαββόπουλο. Είδες; Το Σαββόπουλο σκέφτομαι συνέχεια σήμερα. Κι έχει μεγάλη σημασία η στάση σου, η θέση σου, το τι θα πεις, το...Εγώ έτσι το αισθάνομαι. Έχει δύναμη.
Τώρα φοβάσαι στα live καθόλου; Επειδή θα ‘ναι live. Ότι αυτό που θα πω μην παρεξηγηθεί. Επειδή γενικά έχουν ειπωθεί διάφορα και θα ειπωθούν και στα live, φαντάζομαι, ακόμα πιο πολλά μετά, από εκπομπές, από...
Στα live, μετά θα πάω να ζήσω στον Καναδά!
Δε φοβάσαι καθόλου;
Δε φοβάμαι. Αφού έχω κανονίσει ήδη τα εισιτήριά μου! Σιγά! Στον Καναδά μια χαρά!
Είσαι αυτή που έχουν περιλάβει λίγο πιο πολύ απ’ όλους.
Ναι. Γιατί τόσο πολλή αγάπη; Δεν ξέρω. Γιατί;
Σε στεναχώρησε λίγο αυτό νομίζω, ε;
Γιατί, ξέρεις τι; Εγώ σκεφτόμουν το παιχνίδι και τους παίκτες και ήμουνα σ’ έναν άλλο κόσμο. Και παράλληλα...οκ. Ξετυλίχθηκε ένα άλλο κομμάτι, το οποίο εγώ το ‘βλεπα, αλλά δεν...Έλεγα...Είχα μία άλλη αντίληψη και τελικά...το ζω πια. Το ζω.
Ήταν πρωτόγνωρο αυτό για σένα μάλλον, ε;
Ναι, γιατί άμα σκεφτείς ότι...Γιατί, εντάξει, την τελευταία δεκαετία που δουλεύω και κάνουμε παραστάσεις και...Έχω συνεργαστεί με πάρα πολύ μεγάλους καλλιτέχνες και έχω βιώσει, έτσι, στιγμές δίπλα στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα, της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, της Δήμητρας Γαλάνη, του Δημήτρη Μητροπάνου, της Γλυκερίας, της Βιτάλη, του Μακεδόνα, του Μπάση, του Γεράσιμου Ανδρεάτου κι ένα σωρό φίλους αγαπημένους...Τον Ορφέα τον Περίδη...Εντάξει, είναι...τελείως διαφορετικό. Δηλαδή...ξαφνικά όλο αυτό παίρνει μια υπόσταση μέσα απ’ την τηλεόραση, δεν παίρνει; Διαφορετική, γιατί, ξέρεις τι; Όχι ότι ο κόσμος...επειδή ο κόσμος βλέπει πολλή τηλεόραση, είναι η καθημερινότητά του, μπαίνει στο σπίτι των ανθρώπων. Μοιράζεσαι την Παρασκευή το βράδυ μαζί του, είσαι 3 ώρες παρέα. Και ξαφνικά, δεν ξέρει όλο αυτό το κομμάτι όλος ο κόσμος. Αυτό το ξέρω εγώ και οι άνθρωποι που μ’ ακολουθούνε τα χρόνια που μ’ ακολουθούνε και σιγά σιγά το χτίζω. Σιγά σιγά το φτιάχνω...Λιθαράκι λιθαράκι. Οπότε τώρα ξαφνικά το λιθαράκι γίνεται λίγο πιο μεγάλο. Αυτό.
source: www.tlife.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου