Πριν ακόμη έρθει στην ομάδα, οι ειδικοί αποφάσισαν ότι δεν είναι ο κατάλληλος για ν’ αναλάβει χρέη επιθετικού κορυφής, σε μια ομάδα που ομολογουμένως ψάχνει για δεκαετίες ένα παίκτη killer μέσα στην περιοχή. Ο Γκιγκίεβιτς είναι φέτος ο άνθρωπος για τον οποίο μπορούμε να συζητούμε. Άμα κιόλας κάνεις γκάλοπ εντός των Λεόντων, οι 97 στους 100 θα ήθελαν ένα σέντερ φορ. Μιλάμε πια για την Γκίγκι-μανία. Είναι η νέα αρρώστια που σαρώνει ανάμεσα στα μπαρ και τις καφετέριες, μιας και η Ανατολική είναι πια άδεια.
Ακόμη περισσότερο εκνευρίζει τον κόσμο η επιμονή του Πέτεφ να τον ξεκινά ενδεκάδα. Οι αντί-Πέτεφ σε συλλαλητήριο τους θα είχαν σίγουρα σημαία πρώτη γραμμή τη φάτσα του Πολωνού. Και όπως σε συμβαίνει πάντοτε εντός τούτης της ομάδας, αυτοί που φωνάζουν για τον Γκίγκι δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να του φορτώσουν όλα τα κακά της ομάδας. Αφήνεις δηλαδή στην άκρη τον Γιάπα και πιάνεις τον Γκίγκι.
Το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή. Ούτε και σε μας γεμίζει το μάτι. Δεν είναι ούτε ο Ντιέγκο Κόστα, δεν είναι ούτε Ορλάντο Σα… είναι όμως ένας παίκτης που παίζει για την ομάδα. Και άμα κάποιος είναι ομαδικός και κυρίως καλός επαγγελματίας, τότε πρέπει να τον εκτιμάς και να τον σέβεσαι άμα φορά τη φανέλα της ομάδας. Και όχι να οδύρεσαι γιατί ξεκινά στην ενδεκάδα, πόσο μάλλον δε γιατί σκόραρε. Ξυπνά για παράδειγμα ο Χρήστος ο τυροπιττάς και κλαίει από τα νεύρα του γιατί έβαλε γκολ με τη σπλίνα ή με το συκώτι. Είναι ο άλλος πάνω στο μπαρ πνίγεται μέσα στο γεϊγεμάστερ και βρίζει από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο τον παίκτη που φορά τη φανέλα με τα τρία γράμματα.
Και στο κάτω, κάτω της γραφής πόσο κακός ήταν χθες. Δεν ήταν ο καλύτερος αλλά στο πρώτο γκολ συμπεριφέρεται αλτρουιστικά αφήνοντας τη μπάλα στον Ντανιελζίνιο ενώ βάζει ένα ακόμη γκολάκι, έτσι όπως το βάζει, γράφοντας μέχρι στιγμής τρία κομμάτια σε έξι αγώνες. Άμα κανείς τα τελευταία οκτώ χρόνια βρει τέτοιες επιδόσεις σε σέντερ φορ με την κίτρινη, τότε πάμε πάσο (εξαιρείται ο περσινός Ορλάντο Σα).
Να το ξεκαθαρίσουμε και πάλι. Μακάρι η ομάδα να είχε τον Ποτέ που τους τον πρότειναν κιόλας και ας μην περνούσε ποτέ από τη Λεμεσό ο Γκίγκι. Από τη στιγμή όμως που είναι στην ομάδα και προσπαθεί, τότε στηρίζεις τον παίκτη και σταματάς να κλαις για τον Ταγκμπατζούμι. Γιατί μέχρι στιγμής ο Πολωνός είναι ότι καλύτερο διαθέτει η ομάδα στην επίθεση, στην πράξη. Γιατί στη θεωρία έχουμε όλοι να λέμε για τον Ταγκμπατζούμι. Ο οποίος όμως Ταγκμπατζούμι όσες φορές αγωνίστηκε φέτος δεν έδειξε τίποτα απολύτως. Ούτε στα φτερά, ούτε στην επίθεση.
Εσύ θα μου πεις «να τον βάλει από την αρχή να τον δούμε». Και τι είναι η ομάδα πασαρέλα για να βλέπεις παίκτες; Ποια είναι η ΑΕΛ, η Δόξα που φέρνει παίκτες για να τους μεταπωλεί; Ο Νιγηριανός έχει πάμπολλες φορές πάρει την ευκαιρία του και ακόμη δυστυχώς δεν την άρπαξε από τα μαλλιά. Από θεωρία είμαστε οι πρώτοι. Στην πράξη τι γίνεται. Μακάρι ο Τάγκμπα να πάρει μπρος και να βγει και πάλι πρώτος σκόρερ. Όσοι όμως εξισώνετε την ΑΕΛ με τον Ερμή, τότε μάλλον δεν έχετε σωστή αντίληψη. Άλλο ΑΕΛ και άλλο Ερμής. Να βρει το νου του και ας πάρει θέση βασικού.
Γιατί στο κάτω, κάτω ο Πέτεφ έδειξε από την πρώτη μέρα που ήρθε στην ΑΕΛ ότι δεν κολλάει σε παίκτες. Ούτε στους «δικούς» του όπως λένε κάποιοι, ούτε σ’ αυτούς που δεν είναι δικοί του. Ο άνθρωπος έδειξε ότι έχει όλη τη διάθεση να εκμεταλλευτεί κάθε μονάδα του ρόστερ. Και πέρσι και φέτος. Ενδεχομένως να βλέπει πράγματα στις προπονήσεις και ανάλογα να κρίνει. Ο Γκίγκι για παράδειγμα ήταν τραυματίας και δύο φορές την ημέρα πήγαινε στο βοηθητικό και στο ιατρείο για να γίνει καλά. Το ιατρικό τιμ γνωρίζει πολύ καλά την προσπάθεια που κάνει και τον εκτιμά ιδιαίτερα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με το που έβαλε το γκολ με το συκώτι έτρεξε να τους πεις ευχαριστώ (δες τη φώτο).
Όποιος νομίζει ότι γουστάρουμε Γκίγκι, μάλλον δεν έχει καταλάβει. Μακάρι ο Ιονίτσα να παίξει μπάλα και ας μην τον ξαναδούμε. Μακάρι ο Τάγκμπα να καταλάβει που ήρθε και ο Πολωνός ας κάτσει στον πάγκο μέχρι το Μάιο. Το κείμενο αυτό γράφτηκε για να αναδείξει την αρρωστημένη νοοτροπία του άλλου που λυπάται γιατί ένας παίκτης της ομάδας του σκοράρει, για τον άλλο που ασχολείται με το ποδόσφαιρο για να βρίζει και να βγάζει τα απωθημένα του και κυρίως γι’ αυτόν που φορτώνει σ’ ένα παίκτη όλα τα προβλήματα της ομάδας ή ακόμη και του σπιτιού του.
Γιατί από το ματς με την Ανόρθωση, τι πρέπει να σε προβληματίσει περισσότερο; Η συμμετοχή του Γκίγκι ή το γεγονός ότι η ομάδα από τη μέση και πίσω, «πίνει νερό». Γι’ αυτό θα μιλήσουμε αύριο.
Υ.Γ Ευτυχώς που υπάρχει ο «καλός» Μπεμπέ και μας θυμίζει γιατί αγαπήσαμε αυτό το άθλημα. Σεβασμός στον γίγαντα και πάντα τέτοια. Είναι βαρόμετρο και άμα τούτος ο παίκτης είχε περισσότερη σταθερότητα στην απόδοση του τότε θα μιλάγαμε για «ιερά τέρατα».
Ακόμη περισσότερο εκνευρίζει τον κόσμο η επιμονή του Πέτεφ να τον ξεκινά ενδεκάδα. Οι αντί-Πέτεφ σε συλλαλητήριο τους θα είχαν σίγουρα σημαία πρώτη γραμμή τη φάτσα του Πολωνού. Και όπως σε συμβαίνει πάντοτε εντός τούτης της ομάδας, αυτοί που φωνάζουν για τον Γκίγκι δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να του φορτώσουν όλα τα κακά της ομάδας. Αφήνεις δηλαδή στην άκρη τον Γιάπα και πιάνεις τον Γκίγκι.
Το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή. Ούτε και σε μας γεμίζει το μάτι. Δεν είναι ούτε ο Ντιέγκο Κόστα, δεν είναι ούτε Ορλάντο Σα… είναι όμως ένας παίκτης που παίζει για την ομάδα. Και άμα κάποιος είναι ομαδικός και κυρίως καλός επαγγελματίας, τότε πρέπει να τον εκτιμάς και να τον σέβεσαι άμα φορά τη φανέλα της ομάδας. Και όχι να οδύρεσαι γιατί ξεκινά στην ενδεκάδα, πόσο μάλλον δε γιατί σκόραρε. Ξυπνά για παράδειγμα ο Χρήστος ο τυροπιττάς και κλαίει από τα νεύρα του γιατί έβαλε γκολ με τη σπλίνα ή με το συκώτι. Είναι ο άλλος πάνω στο μπαρ πνίγεται μέσα στο γεϊγεμάστερ και βρίζει από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο τον παίκτη που φορά τη φανέλα με τα τρία γράμματα.
Και στο κάτω, κάτω της γραφής πόσο κακός ήταν χθες. Δεν ήταν ο καλύτερος αλλά στο πρώτο γκολ συμπεριφέρεται αλτρουιστικά αφήνοντας τη μπάλα στον Ντανιελζίνιο ενώ βάζει ένα ακόμη γκολάκι, έτσι όπως το βάζει, γράφοντας μέχρι στιγμής τρία κομμάτια σε έξι αγώνες. Άμα κανείς τα τελευταία οκτώ χρόνια βρει τέτοιες επιδόσεις σε σέντερ φορ με την κίτρινη, τότε πάμε πάσο (εξαιρείται ο περσινός Ορλάντο Σα).
Να το ξεκαθαρίσουμε και πάλι. Μακάρι η ομάδα να είχε τον Ποτέ που τους τον πρότειναν κιόλας και ας μην περνούσε ποτέ από τη Λεμεσό ο Γκίγκι. Από τη στιγμή όμως που είναι στην ομάδα και προσπαθεί, τότε στηρίζεις τον παίκτη και σταματάς να κλαις για τον Ταγκμπατζούμι. Γιατί μέχρι στιγμής ο Πολωνός είναι ότι καλύτερο διαθέτει η ομάδα στην επίθεση, στην πράξη. Γιατί στη θεωρία έχουμε όλοι να λέμε για τον Ταγκμπατζούμι. Ο οποίος όμως Ταγκμπατζούμι όσες φορές αγωνίστηκε φέτος δεν έδειξε τίποτα απολύτως. Ούτε στα φτερά, ούτε στην επίθεση.
Εσύ θα μου πεις «να τον βάλει από την αρχή να τον δούμε». Και τι είναι η ομάδα πασαρέλα για να βλέπεις παίκτες; Ποια είναι η ΑΕΛ, η Δόξα που φέρνει παίκτες για να τους μεταπωλεί; Ο Νιγηριανός έχει πάμπολλες φορές πάρει την ευκαιρία του και ακόμη δυστυχώς δεν την άρπαξε από τα μαλλιά. Από θεωρία είμαστε οι πρώτοι. Στην πράξη τι γίνεται. Μακάρι ο Τάγκμπα να πάρει μπρος και να βγει και πάλι πρώτος σκόρερ. Όσοι όμως εξισώνετε την ΑΕΛ με τον Ερμή, τότε μάλλον δεν έχετε σωστή αντίληψη. Άλλο ΑΕΛ και άλλο Ερμής. Να βρει το νου του και ας πάρει θέση βασικού.
Γιατί στο κάτω, κάτω ο Πέτεφ έδειξε από την πρώτη μέρα που ήρθε στην ΑΕΛ ότι δεν κολλάει σε παίκτες. Ούτε στους «δικούς» του όπως λένε κάποιοι, ούτε σ’ αυτούς που δεν είναι δικοί του. Ο άνθρωπος έδειξε ότι έχει όλη τη διάθεση να εκμεταλλευτεί κάθε μονάδα του ρόστερ. Και πέρσι και φέτος. Ενδεχομένως να βλέπει πράγματα στις προπονήσεις και ανάλογα να κρίνει. Ο Γκίγκι για παράδειγμα ήταν τραυματίας και δύο φορές την ημέρα πήγαινε στο βοηθητικό και στο ιατρείο για να γίνει καλά. Το ιατρικό τιμ γνωρίζει πολύ καλά την προσπάθεια που κάνει και τον εκτιμά ιδιαίτερα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με το που έβαλε το γκολ με το συκώτι έτρεξε να τους πεις ευχαριστώ (δες τη φώτο).
Όποιος νομίζει ότι γουστάρουμε Γκίγκι, μάλλον δεν έχει καταλάβει. Μακάρι ο Ιονίτσα να παίξει μπάλα και ας μην τον ξαναδούμε. Μακάρι ο Τάγκμπα να καταλάβει που ήρθε και ο Πολωνός ας κάτσει στον πάγκο μέχρι το Μάιο. Το κείμενο αυτό γράφτηκε για να αναδείξει την αρρωστημένη νοοτροπία του άλλου που λυπάται γιατί ένας παίκτης της ομάδας του σκοράρει, για τον άλλο που ασχολείται με το ποδόσφαιρο για να βρίζει και να βγάζει τα απωθημένα του και κυρίως γι’ αυτόν που φορτώνει σ’ ένα παίκτη όλα τα προβλήματα της ομάδας ή ακόμη και του σπιτιού του.
Γιατί από το ματς με την Ανόρθωση, τι πρέπει να σε προβληματίσει περισσότερο; Η συμμετοχή του Γκίγκι ή το γεγονός ότι η ομάδα από τη μέση και πίσω, «πίνει νερό». Γι’ αυτό θα μιλήσουμε αύριο.
Υ.Γ Ευτυχώς που υπάρχει ο «καλός» Μπεμπέ και μας θυμίζει γιατί αγαπήσαμε αυτό το άθλημα. Σεβασμός στον γίγαντα και πάντα τέτοια. Είναι βαρόμετρο και άμα τούτος ο παίκτης είχε περισσότερη σταθερότητα στην απόδοση του τότε θα μιλάγαμε για «ιερά τέρατα».
Source : www.24sports.com.cy
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου