Γι’ αυτό και κλαίνε, είναι ανυπάκουα, δημιουργούν καυγάδες την ώρα ύπνου, προσπαθούν να δημιουργήσουν αγώνες ισχύος, ζητούν όλο και περισσότερα (χαμός γίνεται αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν εκείνα) … πάντοτε σπρώχνουν τα όρια μας … συνεχώς μας φέρνουν στα δικά μας όρια και στην απόγνωση. Επομένως χρειάζεται να ερμηνεύουμε αυτές τις συμπεριφορές βλέποντας τις όμως από μια διαφορετική οπτική έτσι ώστε να δούμε το παιδί μας ως ένα άτομο που κάνει κάτι για να ικανοποίηση τις ανάγκες του.
Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά μέσα από αρνητικές συμπεριφορές παίρνουν αρνητική σημασία. Η αρνητική σημασία είναι ωστόσο είδος σημασίας, που έστω και με αυτή τη μορφή, το παιδί – το οποίο χρειάζεται θετική σημασία – καταφέρνει να την πάρει . Γι’ αυτό και το παιδί που θέλει περισσότερο χρόνο και προσοχή από τους γονείς του, θα τους “σπάσει τα νεύρα” - όπως λέμε- με αρνητικές συμπεριφορές… Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι αν αφιερώσουμε χρόνο (ποιοτικό) στο παιδί μας, αν του δώσουμε σημασία, ενθάρρυνση και έπαινο, το παιδί μας θα σταματήσει να αποζητά από εμάς τη λάθος σημασία…
Τα παιδιά θέλουν να νοιώθουν ότι έχουν θετική ισχύ. Αυτό ενδυναμώνει την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Όταν όμως ο γονιός , άθελά του το αποδυναμώνει, το παιδί θα κάνει το παν για να μας μεταφέρει το μήνυμα «δεν είσαι εσύ το αφεντικό μου». Αποδυναμώνουμε ένα παιδί όταν εμείς οι γονείς δεν το αφήνουμε να κάνει διάφορα πράγματα μόνο του, ενώ το ίδιο νοιώθει ότι είναι ικανό, ή όταν αποφασίζουμε εμείς γι’ αυτό, στερώντας του έτσι τη δυνατότητα να έχει τον δικό του έλεγχο για τη ζωή του, ή ακόμα όταν αποφασίζουμε με βάση τα λεγόμενα των άλλων και δεν λαμβάνουμε υπόψη τη δική του “αλήθεια” για τις καταστάσεις...
Η δική μας προσωπικότητα, η προσωπικότητα του παιδιού μας σε συνδυασμό με τον τρόπο που επιλέγουμε να επιβάλλουμε πειθαρχία, μπορεί να ενθαρρύνει την συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μας και να μειώσει αρνητικές συμπεριφορές. Αν επιλέγουμε να είμαστε «αυταρχικοί» (διαταγές, παρατηρήσεις και οδηγίες) ή «ανεχτικοί» (συντηρούμε δηλαδή, την ανημποριά του παιδιού) σαν γονείς άθελά μας, κατακρεουργούμε την συναισθηματική ανάπτυξη αλλά και την προσωπικότητα του παιδιού μας. Συνεπώς επιδεινώνουμε την κακή του συμπεριφορά.
Χρειάζεται να καταλάβουμε τόσο την προσωπικότητα του παιδιού μας όσο και το δικό μας στυλ συμπεριφοράς προς το παιδί μας, έτσι ώστε να μπορούμε να επιλέξουμε αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας μαζί του, με στόχο να μειώσουμε τις συμπεριφορές του παιδιού. Τα παιδιά χρειάζονται όρια! Τα έχουν ανάγκη καθώς τα όρια προσφέρουν συναισθηματική ασφάλεια στο παιδί.
Στη ζωή μας, κάνουμε επιλογές με βάση τις συνέπειες. Δηλαδή: δεν περνάμε όταν το κόκκινο είναι αναμμένο στα φανάρια που ρυθμίζουν την τροχαία κυκλοφορία γιατί δεν θέλουμε να εμπλακούμε σε ατύχημα ή/και δεν θέλουμε να πληρώσουμε πρόστιμο. Δεν σταματάμε στο κόκκινο απλά γιατί έτσι μας είπαν ή γιατί μας αρέσει. Έτσι λειτουργούν και τα όρια στο σπίτι και το σχολείο. Υπάρχουν συνέπειες οι οποίες αν είναι αποτελεσματικές και λογικές και οι οποίες μπορούν να μάθουν στο παιδί να κάνει σωστές επιλογές στο μέλλον.
Για να έχουμε όμως αποτελεσματικές συνέπειες, χρειάζεται πάνω από όλα να σεβόμαστε την προσωπικότητα του παιδιού μας! Όταν οι γονείς κατηγορούν, ντροπιάζουν, συγκρίνουν ή πληγώνουν το παιδί μέσα από την τιμωρία, το παιδί επικεντρώνεται στην αυτοπροστασία του και όχι στις επιλογές του, τη μάθηση και το μέλλον του. Επίσης, τα αποτελεσματικά όρια είναι τα όρια τα οποία κρατάμε σταθερά, έχουν λογικές συνέπειες, έτσι ώστε η συνέπεια να έχει νόημα για το παιδί. Μια συνέπεια έχει λογική χρονική διάρκεια ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και η συνέπεια έχει άμεση σχέση με την συμπεριφορά του.
Ως γονείς χρειάζεται να δίνουμε την δυνατότητα στο παιδί μας να επιλέξει ανάμεσα στην αποδεκτή συμπεριφορά ή τη λογική συνέπεια. Γι’ αυτό και χρειάζεται να γνωστοποιούμε και να εξηγούμε τις συνέπειες στο παιδί προκαταβολικά. Γι’ αυτό και χρειάζεται επίσης να σιγουρευτούμε ότι το παιδί έχει καταλάβει τι περιμένουμε, το γιατί, και την συνέπεια που θα υπάρξει αν δεν έχει την επιθυμητή συμπεριφορά. Έχοντας εμπλέξει το παιδί στη διαδικασία επιλογής, το βοηθάτε να γίνει αυτόνομο και υπεύθυνο. Σημαντικό είναι να μην απειλούμε ότι θα δώσουμε συνέπεια και μετά την αρνητική συμπεριφορά να μην … Επομένως, οι συνέπειες χρειάζεται να είναι κάτι το οποίο και εμείς θα μπορέσουμε να κάνουμε.
Όλοι οι γονείς, πάντοτε προσπαθούν να κάνουν αυτό που θεωρούν οι ίδιοι ότι είναι το καλύτερο για τα παιδιά τους. Θυσιάζονται και στερούνται. Πολλές φορές κάνουν λάθη και είναι αναπόφευκτο. Γι’ αυτό το να παραδεχόμαστε τα λάθη μας είναι ανθρώπινο και κάνει καλό και στα παιδιά μας. Μαθαίνουμε έτσι στα παιδιά μας να είναι άνθρωποι και να παραδέχονται αλλά και να δικαιούνται τα λάθη τους. Τα παιδιά θέλουν γονείς όχι Θεούς.
Πηγή: Mothersaffair
Χριστίνα Φ. Σορόκου
Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολόγος και Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια
ΜΑ Practioner στις Διατροφικές Διαταραχές
Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Ψυχομετρικής
https://www.facebook.com/CenterOfPsychotherapyAndPsychometrics
http://www.cyprus-online.org/Nicosia/Psychologists/Nicosia_Psychologists.php
http://www.cyprus-online.org/Psychologists/
Youtube channel: https://www.youtube.com/channel/UC1qljZvQMTbiQalMdmfd-HA
Τηλ. 22458750, 99532393
---> ΑΦΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΚΑΝΕ ΕΝΑ LIKE ΕΔΩ ---ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APPLICATION ΣΤΟ ANDROID ΚΙΝΗΤΟ Ή TABLET ΣΑΣ Ε Δ Ω <-----
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου