"Δυτική" στροφή της Κύπρου με στήριξη αυστηρών κυρώσεων κατά της Συρίας

- Η Κύπρος συντάσσεται πλέον με τις «σκληρές χώρες» υπέρ των κυρώσεων, όπως ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία - Η «στροφή» αυτή εντείνει τη δυσπιστία και την επιφυλακτικότητα έναντι της Κύπρου από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα

- Πρόβλημα και στις σχέσεις μας με το Ιράν, στυλοβάτη του συριακού καθεστώτος, μετά το προσφατό θρίλερ κατασκοπείας
- Η εν λόγω στροφή προκύπτει και λόγω της κινητικότητας στο Κυπριακό
- Πως αντιδρούν οι εταίροι μας και οι διεθνείς παράγοντεςΜε το μπλοκ των χωρών εντός της ΕΕ που προωθούν αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Συρίας συντάσσεται πλέον η Κύπρος στα πλαίσια μιας ριζικής στροφής στην άσκηση της εξωτερικής της πολιτικής, μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης από τον περασμένο Μάρτιο και της ανάληψης της εξουσίας από τον Νίκο Αναστασιάδη.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της newsit.com,cy, η στροφή αυτή διατυπώθηκε κατά συγκεκριμένο τρόπο από τον ΥΠΕΞ, Ιωάννη Κασουλίδη στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων στις 22 Απριλίου 2013, προκαλώντας από τη μια ευμενή σχόλια από κράτη μέλη όπως η Βρετανία που αποτελεί ναυαρχίδα της σύσφιξης του κλοιού γύρω από τη Συρία, αλλά και αισθήματα δυσπιστίας από κράτη - μέλη τα οποία διατηρούν επιφυλάξεις έναντι μιας πιθανής επιλογής «του μοντέλου της Λιβύης» και στην περίπτωση της Συρίας.

Η «στροφή» αυτή εντείνει τη δυσπιστία και την επιφυλακτικότητα έναντι της Κύπρου από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, οι οποίες συνεχίζουν να αντιστέκονται σε πιέσεις για υιοθέτηση μιας πιο αυστηρής στάσης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Να σημειωθεί ότι το ραντεβού Κασουλίδη – Κέρι ήρθε μετά την στροφή αυτή της κυβέρνησης Αναστασιάδη στο θέμα της Συρίας, λίγες ημέρες πριν την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον Μπαράκ Ομπάμπα, που θα γίνει μεθαύριο Πέμπτη, όπου αναμένεται να κυριαρχήσει το θέμα της Συρίας.

Η συγκεκριμένη στροφή της Κυπριακής εξωτερικής πολιτικής προς το πιο "δυτικόφιλο" μπορεί επίσης να καταγραφεί και ως ιστορική, καθώς είναι ίσως από τις ελάχιστες έως και ανύπαρκτες περιπτώσεις που η εξωτερική πολιτική μας συνάδει με αυτήν της Τουρκίας...

Η αλλαγή στη στάση της Λευκωσίας έρχεται επίσης σε μια περίοδο όπου ούτε στην Αίγυπτο η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί, με την μουσουλμανική αδελφότητα να εδραιώνει την παρουσία της σε όλα τα επίπεδα των θεσμικών εξουσιών, ενώ και το θέμα που είχε προκύψει με την πρόταση νόμου του Αιγύπτιου Βουλευτή Kalend Abdel Kader για την κατάργηση της συμφωνίας με την Κυπριακή Δημοκρατία το 2003 για τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου, να παραμένει ανοικτό.

Η Συρία όμως, αποτελεί μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση εν σχέση με τις άλλες χώρες που "βίωσαν" την Αραβική Άνοιξη, οι οποία κατά πολλούς έχει μετατραπεί σε Αραβικό Χειμώνα...Στην Συρία εν προκειμένω υπάρχει μια πανσπερμία φυλετικών και θρησκευτικών μεινοτήτων. Το κυβερνών κόμμα Μπάαθ του Άσαντ κατά πλειοψηφία απαρτίζεται από μέλη που ακολουθούν το Αλεβιτικό δόγμα του Ισλάμ, μια πιο μετριοπαθή έκδοση των Σιιτών Ιρανών συμμάχων του Συριακού καθεστώτος. Οι Αλεβίτες υπήρξαν για καιρό κρυπτοχριστιανοί, αντιπροσωπεύουν το 12% του συνολικού πληθυσμού, ενώ ακόμα και σήμερα είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί προς όλες τις θρησκευτικές και φυλετικές μειονότητες της χώρας. 

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που οι Χριστιανοί της Συρίας (10%), οι Κούρδοι στα Β.Δ. της χώρας και οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στηρίζουν κατά πλειοψηφία το καθεστώς του Άσαντ, καθώς φοβούνται τους πλειοψηφούντες Σουνίτες,που αντιπροσωπεύουν περίπου το 70% της πληθυσμιακής σύνθεσης της χώρας και ηγούνται μιας ανταρσίας, όχι μόνο κατά του καθεστώτος, αλλά που έχει στραφεί συχνά - πυκνά  και εναντίον όλων των μειονοτικών στοιχείων που απαρτίζουν το φυλετικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της χώρας. 

Σε κάθε περίπτωση η Κύπρος, καθότι έχει και θαλάσσια σύνορα με την Συρία και με τον ρωσικό στόλο να αρμενίζει ξανά, όλο και πιο επιβλητικός στις θάλασσες της Ν.Α. Μεσογείου η κάθε επιλογή πρέπει  να τύχει μεγάλης προσοχής, αλλά πάντα με γνώμονα την τήρηση ως προτεραιότητας του εθνικού συμφέροντος. - Πρόβλημα και στις σχέσεις μας με το Ιράν, στυλοβάτη του συριακού καθεστώτος, μετά το προσφατό θρίλερ κατασκοπείας - Η εν λόγω στροφή προκύπτει και λόγω της κινητικότητας στο Κυπριακό - Πως αντιδρούν οι εταίροι μας και οι διεθνείς παράγοντες

Με το μπλοκ των χωρών εντός της ΕΕ που προωθούν αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Συρίας συντάσσεται πλέον η Κύπρος στα πλαίσια μιας ριζικής στροφής στην άσκηση της εξωτερικής της πολιτικής, μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης από τον περασμένο Μάρτιο και της ανάληψης της εξουσίας από τον Νίκο Αναστασιάδη.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της newsit.com,cy, η στροφή αυτή διατυπώθηκε κατά συγκεκριμένο τρόπο από τον ΥΠΕΞ, Ιωάννη Κασουλίδη στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων στις 22 Απριλίου 2013, προκαλώντας από τη μια ευμενή σχόλια από κράτη μέλη όπως η Βρετανία που αποτελεί ναυαρχίδα της σύσφιξης του κλοιού γύρω από τη Συρία, αλλά και αισθήματα δυσπιστίας από κράτη - μέλη τα οποία διατηρούν επιφυλάξεις έναντι μιας πιθανής επιλογής «του μοντέλου της Λιβύης» και στην περίπτωση της Συρίας.

Η «στροφή» αυτή εντείνει τη δυσπιστία και την επιφυλακτικότητα έναντι της Κύπρου από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, οι οποίες συνεχίζουν να αντιστέκονται σε πιέσεις για υιοθέτηση μιας πιο αυστηρής στάσης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Να σημειωθεί ότι το ραντεβού Κασουλίδη – Κέρι ήρθε μετά την στροφή αυτή της κυβέρνησης Αναστασιάδη στο θέμα της Συρίας, λίγες ημέρες πριν την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον Μπαράκ Ομπάμπα, που θα γίνει μεθαύριο Πέμπτη, όπου αναμένεται να κυριαρχήσει το θέμα της Συρίας.

Η συγκεκριμένη στροφή της Κυπριακής εξωτερικής πολιτικής προς το πιο "δυτικόφιλο" μπορεί επίσης να καταγραφεί και ως ιστορική, καθώς είναι ίσως από τις ελάχιστες έως και ανύπαρκτες περιπτώσεις που η εξωτερική πολιτική μας συνάδει με αυτήν της Τουρκίας...

Η αλλαγή στη στάση της Λευκωσίας έρχεται επίσης σε μια περίοδο όπου ούτε στην Αίγυπτο η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί, με την μουσουλμανική αδελφότητα να εδραιώνει την παρουσία της σε όλα τα επίπεδα των θεσμικών εξουσιών, ενώ και το θέμα που είχε προκύψει με την πρόταση νόμου του Αιγύπτιου Βουλευτή Kalend Abdel Kader για την κατάργηση της συμφωνίας με την Κυπριακή Δημοκρατία το 2003 για τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου, να παραμένει ανοικτό.

Η Συρία όμως, αποτελεί μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση εν σχέση με τις άλλες χώρες που "βίωσαν" την Αραβική Άνοιξη, οι οποία κατά πολλούς έχει μετατραπεί σε Αραβικό Χειμώνα...Στην Συρία εν προκειμένω υπάρχει μια πανσπερμία φυλετικών και θρησκευτικών μεινοτήτων. Το κυβερνών κόμμα Μπάαθ του Άσαντ κατά πλειοψηφία απαρτίζεται από μέλη που ακολουθούν το Αλεβιτικό δόγμα του Ισλάμ, μια πιο μετριοπαθή έκδοση των Σιιτών Ιρανών συμμάχων του Συριακού καθεστώτος. Οι Αλεβίτες υπήρξαν για καιρό κρυπτοχριστιανοί, αντιπροσωπεύουν το 12% του συνολικού πληθυσμού, ενώ ακόμα και σήμερα είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί προς όλες τις θρησκευτικές και φυλετικές μειονότητες της χώρας. 

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που οι Χριστιανοί της Συρίας (10%), οι Κούρδοι στα Β.Δ. της χώρας και οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στηρίζουν κατά πλειοψηφία το καθεστώς του Άσαντ, καθώς φοβούνται τους πλειοψηφούντες Σουνίτες,που αντιπροσωπεύουν περίπου το 70% της πληθυσμιακής σύνθεσης της χώρας και ηγούνται μιας ανταρσίας, όχι μόνο κατά του καθεστώτος, αλλά που έχει στραφεί συχνά - πυκνά  και εναντίον όλων των μειονοτικών στοιχείων που απαρτίζουν το φυλετικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της χώρας. 

Σε κάθε περίπτωση η Κύπρος, καθότι έχει και θαλάσσια σύνορα με την Συρία και με τον ρωσικό στόλο να αρμενίζει ξανά, όλο και πιο επιβλητικός στις θάλασσες της Ν.Α. Μεσογείου η κάθε επιλογή πρέπει  να τύχει μεγάλης προσοχής, αλλά πάντα με γνώμονα την τήρηση ως προτεραιότητας του εθνικού συμφέροντος.

Πηγή: NewsitCy