Η ληστεία παραβιάζει κάθε έννοια πολιτισμένης συμπεριφοράς

Η σύμφυτη σοβαρότητα του αδικήματος της ληστείας επιβεβαιώνεται από την προβλεπόμενη ποινή της ισόβιας φυλάκισης. Σύμφωνα με το άρθρο 283 του Ποινικού Κώδικα, αν ο υπαίτιος είναι οπλισμένος με επικίνδυνο ή επιθετικό όπλο ή όργανο ή συνοδεύεται από ένα ή περισσότερα πρόσωπα και κατά τη διάρκεια της ληστείας ή αμέσως πριν τραυματίσει, χτυπήσει ή χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε άλλη μορφή σωματικής βίας εναντίον οποιουδήποτε προσώπου, τότε υπόκειται σε ποινή φυλάκισης διά βίου. 

Από την άλλη, όμως, η νομολογία καταδεικνύει ότι σε περίπτωση ένοπλης ληστείας με χρήση επικίνδυνου οργάνου ή βίας εναντίον προσώπου, ή ακόμα υπό την απειλή αυτού, η πρέπουσα ποινή είναι αυτή της πολυετούς φυλάκισης. Ενδεικτικά βλ. Φανάρας κ.α. ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 50, Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 571, Ιωάννου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 171, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 83, Abed v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 128, Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551 και Κυριάκου ν. Δημοκρατίας Ποινική Εφεση αρ.: 211/11 ημερ. 25 Ιανουαρίου 2013, στις οποίες έχουν επιβληθεί ποινές φυλάκισης μεταξύ 7 και 15 ετών, αναλόγως βεβαίως πάντοτε των ιδιαίτερων περιστατικών της κάθε περίπτωσης. 

Πιο πρόσφατα στην υπόθεση Μακρή ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση αρ.: 33/12 ημερ. 15 Ιανουαρίου 2013 τονίστηκε ότι η έξαρση των αδικημάτων αυτών αλλά και η ίδια η φύση τους, ως η διά της βίας και της επίδειξης βίας προς εκφοβισμό και εξαναγκασμό, συνιστούν τέτοια ενέργεια που παραβιάζει κάθε έννοια της πολιτισμένης συμπεριφοράς. Είναι λοιπόν δικαίως που το αδίκημα της ένοπλης ληστείας θεωρείται από τα σοβαρότερα του Ποινικού Κώδικα. 

Στο μεταξύ, στην υπόθεση Σταύρου «Φάντη» ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 61 έχει τονιστεί ότι το Δικαστήριο πλειστάκις έχει επισημάνει την ανάγκη υποβολής αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών σε τέτοιας φύσης αδικήματα, η συχνότητα διάπραξης των οποίων προσβάλλει το χρηματοπιστωτικό σύστημα του κράτους, απειλεί την ασφάλεια του πολίτη και της κοινωνίας και διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό. Στην υπόθεση Abed v. Δημοκρατίας (ανωτέρω) υπογραμμίστηκε η σοβαρότητα αλλά και η έξαρση του αδικήματος κατά τρόπον που αυτά καθίστανται βαρύνουσας σημασίας κατά την επιμέτρηση της ποινής. (Σημείωση: Οι πιο πάνω πληροφορίες λήφθηκαν από την ομόφωνη απόφαση του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας –που συνεδρίασε με σύνθεση τους Δικαστές Λένα Δημητριάδου-Ανδρέου (Πρόεδρο), Έλενα Εφραίμ και Χαράλαμπο Χαραλάμπους (Μέλη) στην υπόθεση αρ.: 12806/14 ημερ. 7 Νοεμβρίου 2014). 

philenews.com